________________
રૌહિય ચાર
[૨૨૩]
આખાદ ઉલ્લુ બનાવ્યા. છેવટે લાચાર થઈને અભયકુમારે તેને છેડી મૂકયો.
પછી રૌદ્ધિણેયને પરમાત્મા મહાવીરદેવ ઉપર ભારેથી ભારે સદ્દભાવ જાગી ગયા. પેલી પ્રતિજ્ઞા ઉપર અને તેના દાતા-પિતા ઉપર તેને તિરસ્કાર વછૂટયો ! આવા હાજરાહેજૂર પરમાત્મા જગતમાં હોવા છતાં મે' કયારેય દેશના શ્રવણ ન કર્યું, સમર્પણ ન કર્યુ”, એ વિચારથી એને ખૂબ અફ્સોસ થયા.
જીવન
હજી કશું બગડી ગયું નથી. હારની ખાજી તેા માટેમાડે પણ જીતમાં પલટી શકાય છે, જો સત્ત્વ હોય તો....’ એમ વિચારીને પરમાત્મા પાસે પહોંચ્યા. સઘળાં દુષ્કૃત્યાનુ પ્રાયશ્ચિત્ત કર્યુ.
દેશનામાં પધારેલા મહારાજા શ્રેણિક અને અભયમંત્રીની સમક્ષ સ્વરૂપ પ્રગટ કરીને ચારીના તમામ માલ દેખાડી દીધે.
પરમાત્માને તેણે પૂછ્યું' કે, 'મુનિજીવન માટે તે ચેાગ્ય છે કે નહિ ?’ પરમાત્માએ હકારમાં ઉત્તર આપતાં તે દીક્ષા લેવા સજજ થયે.. મગધપતિએ રૌહિણેયના દીક્ષા-મહાત્સવ કર્યાં.
જે કમ્ભે શૂરા તે ધર્મો શૂરા' એ કહેતી તેણે સાર્થક કરી ધાર તપ કરીને કાયાને કૃશ કરી નાખી, છેવટે પ્રભુની અનુજ્ઞા લઈ ને વૈભારપ ત ઉપર પાઇપેાગમન અનશન કર્યુ.. શુભ લેશ્યામાં કાળધર્મ પામીને રૌહિણેય મુનિ સ્વગે ગયા.
તારક
વીર ! રોહિણેય જેવા ચાર-લૂંટારાના પણ આપ અન્યા ! ચંડકૌશક જેવા ઝેરી નાગને આપને મારવા નીકળેલાના પણ આપે ઉદ્ધાર કર્યો! ગોશાલક જેવા અધમાત્માને પણ આપે અતરાત્મા બનાવ્યેા અને અમને જ આપ ભૂલી ગયા ? એ, નાથ ! ખેર....હવે તો અમને સ`સાર સાગરથી તારજો; અમારે તરવું છે; તરવાની તીવ્ર તાલાવેલી છે. ના...ના...રીહિય, ચડકૌશિક કે ગોશાલકના ભૂતકાળ જેટલા ભયકર તા અમારા ભૂતકાળ પણ ન હતા અને વમાનકાળ પણ નથી . તારા ! એ, તારણહાર ! અમને ઉગારા.
તરણ
