________________
[૨૦]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ જીવનનું નાવડું તે ભક્તિના પાણીમાં જ સડસડાટ વહ્યું જાય. માત્ર જ્ઞાન, ધ્યાન ને કર્મની પથરાળ ભૂમિએ તે એને ખેંચતા હાંજા જ ગગડી જાય.
અગનઝાળ દુઃખની વચ્ચે ય સીમલાની ધરતી શી પરમ શીતળતા આ ભક્તિ જ બક્ષી શકે ને? અંતરના મેલને ય ભક્તિનાં આ પાણું જ ધૂવે ને? હા, એની સાથે જ્ઞાન-ધ્યાન વગેરેના ખાર કે અરીઠાં ભળે તે બહુ સારી વાત. પરંતુ એક ખાર ઘસવાથી કે એકલાં અરીઠાં ઘસઘસ કરવાથી કાંઈ છેડે જ મેલ નીકળી જાય છે? પાણી વિનાને ખાર નકામે; અરીઠાં ય નકામાં !
