________________
T૧૮૪]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ જ સ્વસ્થતાથી દરેક વાતનું સમાધાન કર્યું ! પણ એ સમાધાન ગશાલકને વધુ અકળાવનારું બનતું ચાલ્યું. કેને અગ્નિ ભભૂક્યો! ક્ષમાનાં નીર એની સામે ઊછળવા લાગ્યાં! પણ અગ્નિએ માઝા મૂકી દીધી.
સર્વાનુભૂતિ અને સુનક્ષત્ર નામના બે મુનિએ ગૂશાલકના કટુ શબ્દોની આ આગઝાળને ન ખમી શક્યા. કમશઃ વર્તુળની બહાર નીકળી ગયા. કઠોર શબ્દમાં ગોશાલકને શિખામણ આપી.
ત્યાં જ ગોશાલકે તેલેડ્યા છૂટી મૂકી દીધી. આંખમાંથી આગ વરસી....આગળ વધી અને એ બે ય મુનિને કમશઃ ફરી વળી. એમને ભરખી ગઈ
આખા નિWગણમાં સન્નાટે બેલાઈ ગયો !
બન્યું એવું કે એ બે પ્રભુભક્તો પ્રિભુનું અપમાન ખમી ન શક્યા. પ્રભુ પ્રત્યેના સીમાતીત રાગભાવે પ્રભુની ભલામણ વિસરાવી દીધી. વર્તુળની બહાર નીકળી ગયા. શુભ ભાવે મૃત્યુ પામી બારમા દેવેલેકે ગયા.
ભેગા થઈ ગયેલા પ્રજાજનેમાં એક સેપે પડી ગયે. Bધાંધ ગોશાલક બીજુ કાંઈ કરી નહિ બેસે ને?
અને એમ જ થયું. બે નિર્ચને વિનાશ કરીને સઘળી બાજી પોતાના તરફ પલટાયેલી કલ્પને એ ગોશાળો વિજયાં બને. એના ક્રોધે ફરી માઝા મૂકી.
હવે વિધવત્સલ પરમાત્મા મહાવીરદેવ ઉપર એણે હમલે કર્યો! આગ વરસાવતી તેલેગ્યા આગળ વધી ! સહુના મેંમાંથી ચીસ નીકળી ગઈ મૈયારી!”
ગોશાલક ખડખડ હસી રહ્યો હતો. એ હાસ્ય એની ભયાનકતામાં ખૂબ વધારો કરી દીધે.
પરમપિતા તે સંપૂર્ણ સ્વસ્થ હતા! મન ઉપર ગ્લાનિની કેઈ અસર ન હતી; મુખ ઉપર ભય ન હતું ! મેહવિજેતાને અસર કેવી ! ગ્લાનિ અને ભય તે હેય જ શાના?
