________________
સાવધાન સદ્દાલપુત્ર
શિષ્ય જેટલી ય પાત્રતા પેલા કહેવાતા તીર્થકરમાં વિકસેલી દેખાતી નથી, છતાં તીર્થકર કહેવડાવે છે!
વળી આ “બહુમતીને વિચાર એ ય કેવું લેભામણું તૂત છે? બહુમતી તે સાધુ કરતાં સંસારી માનવેની છે, તેથી શું તમામ સાધુઓએ સંસારી ગૃહસ્થ થઈ જવું ? શ્રીમંત કરતાં ગરીબ અને બુદ્ધિમાને કરતાં અભણ હંમેશા બહમતીમાં હોય છે એટલે શું શ્રીમતેઓ ગરીબ થઈ જવું? અને બુદ્ધિમાનેએ અભણ?
વળી માનો કરતાં ઢેરે બહુમતીમાં છે માટે શું ઢેર સારાં કહેવાય?
અને નિગેદના છે તે બધા કરતાં બહુમતીમાં છે તે શું બધાએ નિગદમાં જન્મ લેવાની પરમાત્મા પાસે પ્રાર્થના કરવી જોઈએ? “બહુમતીમાં સત્ય સમાયું છે એ વિચાર તે અતિશય ભયાનક ઊથલપાથલ કરનારે અભિપ્રાય ગણાય.
આકાશમાં તારલા અસંખ્ય છે; ચન્દ્ર તે એક જ છે. વનમાં સિંહ કેટલ, શિયાળ કેટલાં અને ગાડર કેટલા? બાવના ચંદનના વનમાં સાપ કેટલા અને કેરલા કેટલાં? કૂતરીના કે સાપણનાં બચ્ચાં કેટલાં? અને વીરમાતાનાં સિંહ જેવા સંતાન કેટલાં?
ગુરુજી ! બહુમતી તે શું પણ અભણ, લુચ્ચા, અશિષ્ટ વગેરે કક્ષાના માણસેની સર્વાનુમતિ પણ આવકારદાયક નથી. માત્ર શિષ્ટમતિ અથવા શાસ્ત્રમતિ જ આવકાર્ય છે; પછી ત્યાં સંખ્યા ગમે તેટલી ઓછી જેડાતી હોય.
ગુરુજી! આ ગૌશાળે ય કમાલ નીકળે. બિચારો કરે ય શું? ગુણવત્તાનું તે એની પાસે ધેરણ જ ન હતું, એટલે સંખ્યાના બળને જ આગળ કરે ને?”
અજ્યની તર્કભરપૂર અને દષ્ટાન્તપ્રચુર અખલિત વાગ્ધારા અને તેમાં છો તે સત્ય પ્રત્યેને ગજનાભર્યો સ્પષ્ટ પક્ષપાત જોઈને ગુરુજી સંયનું હૈયું હર્ષથી પુલક્તિ થઈ ગયું.
