________________
[૧૨૮]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ આવી રીતે તેમની આશાતના કરી છે તે !”
એ જ વખતે મગધપતિના શ્રદ્ધા–બળ ઉપર આફરીન પુકારી ગયેલ દેવ પ્રગટ થયું. તેણે પ્રણામ કરીને કહ્યું, “મગધ નરેશ! આપના સમ્યક્ત્વની દેવસભામાં દેવેન્દ્ર પ્રશંસા કરી હતી તેથી હું આપની કસોટી કરવા માટે માછીમાર સાધુ અને સગર્ભા સાધ્વીના સ્વરૂપે આવ્યું હતું. ખરેખર સમ્યકત્વ હેલવાઈ જતા દીપકની ત જેવું નથી, પણ સદાય ઝળહળતા રત્નના પ્રકાશ જેવું છે.”
ધન્ય છે; પ્રભુભક્ત શ્રેણિકને! અચ્છા અચ્છા રૂસ્તમે (ધર્માત્માઓ)ની શ્રદ્ધા પણ આ કાળમાં તે જરાતરામાં – કઈ વ્યક્તિના પ્રસંગનું નિમિત્ત પામીને ડગમગી જાય છે ત્યારે શ્રેણિકનું આ દષ્ટાંત ભારે બળ પૂરું પાડનારું બની રહેશે.
હે અનંત વીર્યવાન અરિહંત !
અમે આપનું શરણ લઈએ છીએ. એ આશાથી નહિ કે અમારે હવે પછી કશું કરવાનું જ ન રહે; પણ એ અભિલાષાથી કે આપના ચરણપર્શના આહૂલાદથી અમારામાં જે વીરતા જાગ્રત થઈ છે તેના વડે અમે સંસારને પડકાર ફેંકી શકીએ.
હું તારણહાર દેવાધિદેવ ! અમે આપનું શરણ લઈએ છીએ કારણ કે જ્યારે અમે આપની છત્રછાયામાં પ્રવેશ પામીએ છીએ ત્યારે દુઃખ એ દુઃખ નથી રહેતું, અને સુખ એ સુખ નથી રહેતું; રહે છે કેવળ આનંદ.
