________________
લાગી, છતાં તે જાણે શીતળ જળના તરંગો ન હોય તેમ માની, આ પરિસહ સહન કરી, પ્રભુ ધ્યાનારૂઢ રહ્યા. આવું દુઃખ પડે છતાં ડગે નહિ તેનું નામ જ ધ્યાનમગ્ન આત્મા કહેવાય.
ગશાળા તે આ ઉપસર્ગ સહન ન કરી શકવાથી દૂર નાસી ગયું હતું અને અગ્નિ શાંત થતાં પાછો પ્રભુ પાસે આવ્યું. દુર્વર્તનના પરિણામે શાળાએ ખાધેલો માર
હલકતથી વિહાર કરી પ્રભુ બંગલા (અથવા લાંગલ) ગામે પધાર્યા અને વાસુદેવના મંદિરમાં પ્રતિમા ધરીને રહ્યા. ત્યાં કૌતુકી ગોશાળે આંખના વિકારો કરી ગામના બાળકોને બીવરાવવા લાગ્યો. તે જોઈ ભયભીત બની નાસભાગ કરતા બાળકેના પિતાઓ વગેરે આવ્યા અને ગોશાળાને ઘણે માર મારી મુનિ પિશાચ વગેરે તિરસ્કારના શબ્દો કહી છોડી મૂકો. બળદેવના મંદિરમાં પ્રતિમા ધરી રહેલા પ્રભુ
નગલા (લાગલ) થી વિહાર કરી પ્રભુ આવતું ગામે પધાર્યા અને ત્યાં બલદેવના મંદિરમાં પ્રતિમા ધરીને રહ્યા. ત્યાં પણ ગોશાળો બાળકને બિવરાવવા મુખના વિકાર કરવા લાગે તે જોઈ ભયભીત બની નાસભાગ કરતા બાળકના પિતાઓ વગેરે આવ્યા. તેઓએ મુખના ચાળા કરતા શાળાને ગાંડો ભિક્ષુક સમજી ન મારવાનો નિર્ણય કર્યો પણ શિષ્યને નિષેધ ન કરતા ગુરુને મારવા તૈયાર થયા. તેવામાં બળદેવની મૂર્તિએજ હળ ઉપાડી તેઓને અટકાવ્યા. તે જોઈ આશ્ચર્યચકિત થયેલા તેઓએ પ્રભુને અલીકિક મહાત્મા જાણી, પિતાના અપરાધની માફી માગી. પછી પ્રભુને ચરણે પડી તેઓ સ્વસ્થાને ગયા. ચોરાકમાં ગોશાળાએ ખાધેલે માર
આવર્તથી વિહાર કરી પ્રભુ ચોરાક ગામે આવ્યા અને કઈ એકાન્તસ્થળે પ્રતિમા ધરીને રહ્યા. ગશાળે પ્રભુને કહ્યું કે, “સ્વામી, ગોચરી જવું છે ?” પ્રભુએ કહ્યું, “આજે અમારે ઉપવાસ છે.”
