________________
ધનુષ્ય લાંબી, પચાસ ધનુષ્ય પહોળી અને છત્રીસ ધનુષ્ય ઊંચી ચંદ્રપ્રભા નામની પાલખી તૈયાર કરાવવામાં આવી. દીક્ષાને વરડે
આવા પ્રકારની પાલખીમાં બેસીને પ્રભુ દીક્ષા લેવા માટે નીકળ્યા. પ્રભુના જમણુ પડખે કુળની મહત્તા સ્ત્રી ભદ્રાસન ઉપર બેઠી હતી અને ડાબે પડખે ધાવમાતા દીક્ષાનાં ઉપકરણ લઈને બેઠી હતી. આ ઉપરાન્ત છત્ર, ચામર, કળશ, પંખા ઈત્યાદિ લઈને અન્ય
ગારવાળી સ્વરૂપવતી તરૂણ નારી એ બેઠી હતી. રાજાને નંદિવર્ધનની આજ્ઞાથી તેના સેવકોએ પાલખી ઉપાડી અને પછી શક્રેન્દ્ર, ઈશાનેન્દ્ર, ચમરેન્દ્ર તથા બલીન્દ્ર ઈત્યાદિ ઈ ન્દ્રો અને દેવોએ પ્રભુની પાલખી ઉપાડી પુષ્પવૃષ્ટિ કરી. દુંદુભિ વાગી રહી હતી. નેબત ગગડી રહી હતી. વાછ વાગી રહ્યા હતા. અનેક પ્રકારના વાજીબેને નાદ આકાશતલ અને ભૂતલ પર પથરાઈ રહ્યો હતે. વાજીંત્રનો કર્ણપ્રિય નાદ સાંભળી નગરવાસી નારીએ પોતપોતાનાં કાર્ય છેડી ઉતાવળથી દેડતી દેડતી આવી પ્રભુને નીરખવા ઊભી રહી.
પ્રભુના વરઘોડામાં હાથી, ઘોડા, રથ, પાયદળ, સિન્ય, વીરપુરુષે, હસાવનારી ટોળીઓ, નૃત્ય કરનારી ટોળીઓ, સ્ત્રીઓ, પુરૂષ, બાળકે, દેશ દેશના રાજા મહારાજાઓ, રાજકુમારે, અમલદારો, ભાટચારણે, કુટુંબીજને, શેઠીયાઓ, સાર્થવાહ તથા ઇદ્રો, દેવ, દેવીઓ વગેરે પ્રભુની આગળ પાછળ ચાલતા હતા.
અનેક સ્ત્રી પુરુષોના નમસ્કાર પ્રભુએ પિતાના જમણા હાથથી ગ્રહણ કર્યા. એ રીતે એક પછી એક એમ હજારે ઘરની પંક્તિઓ ઓળંગીને પ્રભુને વરઘેડો આગળ ચાલવા લાગ્યા. પુષ્પોની વૃષ્ટિએ, સુગંધી પદાર્થો, પુષ્પમાળાઓ અને અલંકારની ભાવ: દેદિપ્યમાન લાગતા ભગવાન મહાવીર દીક્ષા લેવા માટે જ્ઞાતખંડવન તરફ આગળ વધવા લાગ્યા. ભગવન્તની પાછળ હાથી ઉપર બેઠેલાં,
