________________
રશિષ્ટ વ્યૂ રજૂ
૧૯૪
...સીતાને કલંક.....(૧-૬
કારણ છે. એજ રીતે અપ્રશસ્ત રાગ જેમ સંસારવૃદ્ધિનું કારણ છે, તેમ અપ્રશસ્ત ત્યાગ પણ સંસાર વૃદ્ધિનું કારણ છે. આથી અપ્રશસ્ત રાગ જેમ હેય છે અને પ્રશસ્ત રાગ જેમ ઉપાદેય છે, તેમ અપ્રશસ્ત ત્યાગ હેય છે અને પ્રશસ્ત ત્યાગ ઉપાદેય છે. ત્યાગનો ઉદ્ભવ પણ રાગમાંથી જ થાય છે અપ્રશસ્ત રાગમાંથી અપ્રશસ્ત ત્યાગ જન્મે છે અને પ્રશસ્ત રાગમાંથી પ્રશસ્ત ત્યાગ જન્મે છે. અપ્રશસ્ત રાગના યોગે અપ્રશસ્ત ત્યાગના કરનારા, ત્યાગ કરવા છતાંપણ કલ્યાણ સાધી શક્તા નથી એટલું જ નહિ પણ તેઓ ઘોર સંસારમાં રૂલનારા પણ બની જાય છે. આથી જેટલો ત્યાગ થઈ શકે તેટલો એવો જ કરો, કે જે કોઈપણ પ્રકારની પૌદ્ગલિક અભિલાષોથી દૂષિત ન હોય અને શ્રી જિનાજ્ઞાની આરાધનાવાળો હોય.
શ્રી રામચન્દ્રજીના મહાભારે એવા પણ ત્યાગને આપણે શી રીતે વખાણીએ ? એ ત્યાગ જો સંસારક્ષયના હેતુથી થયો હોત, તો આપણે જરૂર વખાણત; પણ અહીં તો એ ત્યાગમાં કેવળ યશની ઇચ્છા જ પ્રધાનતા ભોગવી રહી છે. એ પણ સમજો કે, શ્રી રામચન્દ્રજી સંસાર ક્ષયના જ હેતુથી મતી સીતાજીનો ત્યાગ કરવાને તત્પર બન્યા હોત, તો જે રીતે શ્રી રામચન્દ્રજીએ શ્રીમતી સીતાદેવીનો ત્યાગ કર્યો છે, તે રીતે શ્રીમતી સીતાજીનો ત્યાગ હરગીજ કરત નહીં. એ ત્યાગ તો કોઈ અનુપમ રીતે જ થયો હોત. અત્યારે તો શ્રી રામચન્દ્રજી એવું જ વર્તન કરી રહ્યા છે, કે જેથી અજ્ઞાન આત્માઓના હૃદયમાં ‘શ્રીમતી સીતાજી કલંકિતા છે' એમ જ ઠસી જાય ! આવું વર્તન કોઈપણ રીતે યોગ્ય ગણાય નહિ.
