________________
૧૯૦
છુ(@@@@@@@@@@@@@
સાત કલંક ભાગ-૬
સભા : નહિ જ ? પૂજ્યશ્રી: ચોક્સ?
સભા : ભલે, મન અર્થ અને કામ તરફ ઢળી જાય છે પણ વિચાર કરતાં તો અર્થ અને કામ હેય જ લાગે છે.
પૂજયશ્રી : જેટલું હેય લાગે તે સઘળું તજી શકાય એમ ન પણ બને, પણ હેય માત્રનો હેય રૂપે અને ઉપાદેય માત્રનો ઉપાદેય રૂપે સ્વીકાર થઈ જાય, તો ય તે ઘણું છે. પછી હેયનો ત્યાગ અને ઉપાદેયનો સ્વીકાર સુનિશ્ચિત બની જાય છે. શુદ્ધ માન્યતા, વહેલે કે મોડે પણ શુદ્ધ આચરણને ઘસડી લાવ્યા વિના રહેતી જ નથી.
સભા : શુદ્ધ માન્યતા અને શુદ્ધ આચરણા કરાવનારાં જે કોઈ સ્થાનો હોય, તે સર્વ સ્થાનો ભક્તિ પાત્ર ગણાય, એમ નક્કી થયું ?
પૂજયશ્રી : હા, જે જે સ્થાનો શુદ્ધ માન્યતા અને શુદ્ધ આચરણા આદિની પ્રેરણા આદિ કરવાની સાચી અને સ્વાભાવિક લાયકાત ધરાવતા હોય, તે સર્વ સ્થાનો સુનિશ્ચિતપણે ભક્તિને યોગ્ય ગણાય. જે જે સ્થાનોની ભક્તિથી કર્મનિર્જરા સધાય અગર પડે તો શુભ બંધ જ પડે, તે સર્વસ્થાનો પ્રત્યે લ્યાણના અર્થી આત્માઓએ ભક્તિ કેળવવી જોઈએ, એ નિર્વિવાદ વાત છે, આ ભક્તિ પણ પ્રશસ્ત રાગના યોગે જ જન્મે છે, એટલે જેટલાં ભક્તિના સ્થાનો તેટલાં પ્રશસ્ત રાગના સ્થાનો, એમ પણ ખુશીથી કહી શકાય તેમ છે. અવહેલના અટકાવવાનો પ્રયત્ન શાથી નથી થતો ?
એ વિચારતા દંભી બનશો નહિ આ સ્થાનોની નિન્દા આદિ દ્વારા અવહેલના થતી હોય, તો આપણે તેની ઉપેક્ષા કરી શકીએ ?
સભા: નહિ જ
પૂજયશ્રી : ઉપેક્ષા કરવાનું મન થાય, તો એ ભક્તિની જ ખામી છે, એમ ચોક્સ લાગે છે ને ?
સભા: હાજી.
પૂજયશ્રી : તો આજે પ્રભુશાસનની જે અવહેલના થઈ રહી છે, તેની આપણે ઉપેક્ષા ન જ કરી શકીએ ને ?
@@@@@@@@@
@@@
