________________
ઘણીવાર કેટલાક ભદ્રિક આત્માઓને એમ થાય છે કે આ શ્રીમંતો કે જેમને દેવ, ગુરુ કે ધર્મની પરવા નથી, અવસરે ધર્મના વિરોધમાં જ જે ઉભા રહે છે, તેવાઓ પણ ત્યાં કેમ જાય છે?" પણ તપાસ કરીએ તો થાય કે, તેઓ ત્યાં જાય જ, ત્યાં જવામાં પણ એમને દુનિયાદારીનો અગત્યનો માનેલો લાભ મળે છે. પેલા વેષધારીએ ભાટડા કે ભાંડવેડા કરવાની આવડત કેળવી લીધી હોય છે. પેલા જાય એટલે એ આવડતનાં દ્વારો ખૂલી જાય.
‘ઓહો તમે ? તમે ન હોત તો આ ગામમાં ધર્મ હોત ? તમારા વિના આ દેહરાં ને આ ઉપાશ્રયો સાચવે કોણ ?” પાસે બેઠેલા આદમીઓને ઉદ્દેશીને પણ કહે કે “આ શેઠ એટલે ફલાણા ગામનું નાક, આવડત ઘણી, પેઢીના કામમાંથી ફુરસદ નથી મળતી, તોય અહીં આવ્યા. એટલી તો ધર્મની લાગણી છે. આમ અનેક પ્રકારે ભાટવડા કરે. પછી વાતચીતમાં પેલો શ્રીમંત કહે કે ‘અમુક સાધુ તો કાંઈ નહિ એટલે આ વેષધારી ભાંડવેડા શરૂ કરે અને અવસરે ધર્મના સિદ્ધાંતનો અપલાપ કરીને પણ ધર્મસંરક્ષક મહાપુરુષોની ય નિંદા કરે ! આવા ભાટવેડા અને ભાંડવેડા કરી જાણનારા પાસે દેવ-ગુરુ-ધર્મના વિરોધી શ્રીમંતો પણ જાય એમાં નવાઈ પામવા જેવું છે શું?
સભા : કેટલીક વાર પેલાં મહારાજ કહે, તે ધર્મ ખાતામાં એવાઓ છૂટે હાથે નાણાં આપે છે, તે કેમ?
પૂજ્યશ્રી: એ બહુ મોટી વાત નથી. પેલાની પ્રશંસાથી એક તો એવા દબાયેલા હોય અને વળી નામનાના નિર્મોહી તો હોય નહિ. આપે તો વધારે પ્રશંસા થવાની એ નક્કી વાત છે. મહારાજને નારાજ કરવા તૈયાર ન હોય. એમ પણ એવાઓ જાણતા જ હોય છે કે જો મહારાજ કહે છે અને ન આપ્યું તો આપણી નિંદા કર્યા વિના પણ મહારાજ રહેવાના નહિ ! આવા વિચારથી પણ આપે એ અશક્ય નથી. વળી એકાદ સ્થાન એવું જવા-આવવાનું રાખવાને માટે પૈસા તો ખર્ચવા પડે. એમ એકાદ સ્થાને ક્તા-આવતા હોય, તો એ ધર્મવિરોધના કલંકને ઢાંકવાની ચાદર છે. એવા આંચળાને બનતા સુધી કોઈ ફગાવી ન દે; કારણકે જેન સંઘમાં તો એમને ગણાવું છે ને ?
સેવામાં કથા નહિં બે વાત્સલ્યમાં ઉણય નહિં..૪
૬૧
