________________
४७
શયાળ અયોધ્યા...........ભગ -૫
ધર્મની ગરજ રાખવી જોઈએ જેટલી ગરજ દુનિયાદારીની છે, તેટલી ગરજ ધર્મની છે ? દુનિયાદારીની ગરજ છે તો આવડત ખીલવવાના કેટલા પ્રયત્નો થાય છે? નાનપણથી બચ્ચાને શિક્ષણ એનું અપાય છે. મોટો થાય ને ભોઠ રહે તો તેને કેટકેટલો ઠોકાય છે. શીખવા માટે અનુભવ મેળવવા માટે ધક્કા ખાવા પારકી પેઢીએ મુકાય છે, કારણ? એક જ કે આ ભોઠ રહેશે તો ઉજાળશે શું? એમ મનમાં બેઠું છે. મારું આ ભેગું કરેલું છે તેનું થશે શું? એવી ત્યાં ચિંતા છે. ત્યાં ઉજાળવાનું શું? તમારી દૃષ્ટિએ માણસે ઉજાળ્યું એમ ક્યારે કહેવાય ? લક્ષ્મી વધારે તો ને?
સભા: ભેગી નામના ય વધારવાનું ખરું પૂજ્યશ્રી : કઈ નામના? સભા: પેઢી સદ્ધર છે એવી. પૂજયશ્રી એ વાત તો લક્ષ્મીમાં આવી ગઈ ને ? સભા: આ પેઢી પ્રમાણિક છે એવી !
પૂજયશ્રી પેઢી પ્રમાણિક છે એવી શાખ વધારે તેણે કંઈકે ય ઉજાળ્યું કહેવાય પણ આજના સ્વાર્થીઓની પ્રમાણિકતાની વ્યાખ્યા પણ જુદી છે. પેઢીમાં જે હેજ પણ અનીતિ ન આવવા દે તેણે પેઢીની શાખ વધારી એમ માનો છો કે અનીતિ, લૂચ્ચાઈ એટલી બધી સફાઈથી કરે કે અનીતિનો માલ એક તરફ તીજોરીમાં પડતો જાય અને બીજી તરફ દુનિયામાં પ્રમાણિકપણાની ખ્યાતિ મળતી જાય એવી રીતે વર્તનારે પેઢીની શાખ વધારી એમ માનો છો, એ પણ ખાસ વિચારવા જેવું છે ને ?
આજે મોટેભાગે અનીતિમત્તાનો ડર નથી, પણ કોઈ આપણને અનીતિમાન તરીકે ઓળખી ન જાય તેની જ વિશેષ ચિંતા છે. વસ્તુત: જાતે અનીતિમાન હોવા છતાંપણ નીતિમાન તરીકે જ જાહેરમાં આવવાની ઇચ્છા છે અને એથી સ્વાર્થવશ લોકો પાપ કરે છે, એટલું જ નહિ પાપ પણ ચીકણું બનાવીને કરે છે.
પૈસાને લોભે અનીતિનું એક પાપ કરે અને એ અનીતિ છૂપાવવાને માટે અનેક પાપો કરે ! આવા પાપીને આજનાઓ
