________________
પૂજ્યશ્રી : એવાં માબાપો તો અધમ જ ગણાય. સામાની વૈરાગ્યભાવનાને જાણ્યા પછી, એનો વૈરાગ્યભાવ નાશ પામે એવા સંયોગોમાં અને ઇરાદાપૂર્વક મૂકનારાઓ અને વૈરાગ્યપોષક સંયોગોને રોકનારાઓ, પોતાના હિતને હણવાની સાથે પોતાના સંબંધિના પણ હિતને હણનારાઓ છે. એવાઓને તમે કહી તેવી ખાત્રી હોય અને એ ખાત્રી જો સાચી હોય, તો શ્રી જૈનશાસનના એ ચોટા જેવા વેષધારિઓને માટે શું કહેવું? આ વેષની જોખમદારી ઓછી નથી. વેષની કિંમત વેષની પાછળ રહેલી જવાબદારીના યોગે છે. વેષની મહત્તા આ વેષ પાછળ રહેલા સંયમને અને તપને આભારી છે. આ વસ્તુ નહિ સમજનારાઓ અને વેષના આશ્રય નીચે પેટ ભરી ખાનારાઓનો સમાજને માટે એકાન્ત ભયરુપ જ છે. પરંતુ એવાઓને કોઈપણ ગામમાં સ્થાન ન મળે, એવી શ્રી સંઘમાં પ્રબળતા નથી, એ જ મોટી પંચાત છે.
સાધુ પાસે જતારને વૈરાગ્ય થાય એમાં આશ્ચર્ય શું ! - સાધુ પાસે જ્યારની વૈરાગ્યભાવના સતેજ બનવી જોઈએ. સાધુ જો સાધુ જ હોય તો એની વાતચીત, ક્રિયા વગેરે બધું વૈરાગ્યનું કારણ બને તેવું હોય. સાધુ પાસે જનારને વૈરાગ્ય થાય એમાં આશ્ચર્ય પામવાનું હોય જ નહિ, સાધુ વૈરાગ્યનો ઉપદેશ દે તો નવાઈ પામવાની હોય નહિ, કારણકે એ તો સ્વાભાવિક છે. સાધુ વિરાગી છે, ત્યાગી છે, વિરાગપૂર્વકના ત્યાગમાં જ સ્વપરહિત માનનારા છે અને એથી સાધુ વિરાગ જન્મે અને ત્યાગ કરવાની વૃત્તિ ઉત્પન્ન થાય તેવો ઉપદેશ દે તેમાં નવાઈ પામવા જેવું શું છે ? નવાઈ તો ત્યારે થવી જોઈએ કે જ્યારે સાધુ પાસે વર્ષો સુધી જવા છતાંય વૈરાગ્ય ન થાય અગર તો સાધુ દુનિયાદારીનો ઉપદેશ દે ! આજે તો આનાથી ઉધી જ હાલત છે. ઘણાઓને વૈરાગ્યનો ઉપદેશ દે છે' - એ વાત સાંભળવી પણ ગમતી નથી. ઘણા બિચારા પામરો રીસે બળે છે, એમાં અમારો ઉપાય નથી, અમે તો વિરાગપૂર્વકના ત્યાગને સારો માન્યો છે તેમજ દુનિયાદારીના રાગને ભૂંડો માવ્યો છે, એટલે સ્વાર કલ્યાણ માટે
ભગવાને કર્યું તે હિં, કહ્યું તે કરવાનું..૧૧
૨૮૧
