________________
૨૩૮ ‘સામાયિક પાર્યું !’ તો સાધુ એ જ કહે કે, ‘આ આચાર મૂકવા યોગ્ય નથી.’ અર્થાત્ ‘અત્યારે સામાયિક પાર્યું પણ આ આચાર ન મૂકાઈ જાય તેની કાળજી રાખવા જેવી છે.'
.ભાગ-૫
Taree 200e))&G'
આ રીતે સામાયિકને અંગે બોલવાનું તો જ્ઞાનીઓએ નક્કી કરી આપેલું છે, પણ બધે જ આ પ્રકારનો જરૂરી વિવેક કરવાનો રહે છે કે જેથી સામો આજ્ઞા કરનારની ભૂલે આજ્ઞાભંજકપણાના પાપમાં ન પડે, તેમજ ધર્મથી, ધર્મગુરૂઓથી અને વડિલો આદિથી ઉભગવાની કે બેશરમ બનવાની સામાને તક ન મળે.
શ્રી રામચંદ્રજીએ મોહવશ શ્રી ભરતજીને આજ્ઞાપાલન માટે કહ્યું આમ છતાં પણ અજ્ઞાનના યોગે વડિલ આદિ કેટલીકવાર ભૂલો કરે છે, તેમ મોહના યોગે પણ બુદ્ધિશાળી વડિલો દ્વારા કેટલીકવાર ભૂલો થઈ જાય છે. સ્નેહની આધીનતાને વશ થઇ ગયેલા આત્માઓ ‘આ અવસરે મારે આ આજ્ઞા કરવા જેવી છે કે નહિ ?' એવો વિવેક કરવાનું ભૂલી જાય, તે બહુ જ બનવાજોગ છે. શ્રી રામચંદ્રજીના સંબંધમાં લગભગ એમજ બને છે.
'अन्यदा रामभद्रं तु, प्रणम्य भरतोऽभ्यघात् । માર્ય ! ત્યહૃાાયા રાખ્ય-ભિયાન મા ધૃતમ્ ૧ ‘‘પ્રવ્રનિષ્ય તહેવારું, તાતવાહૈ: સહ પ્રશ્નો ! મર્મના નામવિષ્યઘે-હાર્યાન્ના રાખ્યવાનને ૫૫૨૨ “માં વ્રતાયાનુંમન્યસ્વ, સ્વયં રાખ્યું પ્રતી∞ ચ । અવોહિમ્નસ્ત્વયિ પ્રાપ્તે, ન હ્યતઃ સ્થાતુમુત્સà 3'' જ્યારે શ્રી ભરતજીએ નમસ્કાર કરવાપૂર્વક શ્રીરામચંદ્રજીને હ્યું કે, “હે આર્ય ! આપની આજ્ઞાને આધીન થઇને જ મેં આટલો વખત રાજ્યપાલન કર્યું છે; રાજ્યપાલન કરવા વિષેની આપની આજ્ઞા જો અર્ગલારૂપ બનીને આડે ન આવી હોત, અર્થાત્ રાજ્યપાલન સંબંધી આપે જો આજ્ઞા ન કરી હોત તો તો મેં તે જ સમયે પિતાજીની સાથે પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરી હોત, માટે હવે તો મને દીક્ષા લેવામાં અનુમતિ આપો અને આ રાજ્યનો સ્વીકાર કરો. હવે આપ પધારી ગયા હોવાથી ભવથી ઉદ્વિગ્ન એવો હું અહીં રહેવાને જરાય ઉત્સાહિત નથી.
66
