________________
૩ .....લંક વિજય.... ભાગ-૪
આ દ્વારા એ જ સૂચવાય છે કે “દીક્ષા લીધા બાદ વિરાધના ન થાય તેની કાળજી રાખવાની છે. એવું સત્વ હોય, એવી ભાવના હોય કે, જેમ શુદ્ધ ભાવે લઉં છું તેમ શુદ્ધભાવે મરણપર્યત આરાધના કરવી છે તો દીક્ષા લેવી. વિરાધના થશે એમ લાગતું હોય તો વિચાર કરવો અને વિરાધનામાં ન પડાય તથા આરાધના અખંડિત બને તેવી તાકાત કેળવવા પ્રયત્નશીલ બનવું. પણ એ યાદ રાખવું કે શ્રી જિનેશ્વરદેવની આજ્ઞાની આરાધના કરવી એ જ આત્મકલ્યાણનો એકમાત્ર માર્ગ છે. આત્મકલ્યાણ સાધવું હોય, સંસારદુ:ખથી મુક્ત થવું હોય અને અનંત સુખમય અનંતકાળનું શાશ્વત જીવન પ્રાપ્ત કરવું હોય તો શ્રી જિનાજ્ઞાની આરાધના કર્યા વિના છૂટકો નથી. તારી ભવક્ષય કરવાની ભાવના છે, તો તું એવો સુસ્થિર અને સત્તવાન બન કે, આરાધનાથી ડગાય નહિ અને વિરાધનામાં ફસી જવાય નહિ !"
દુષ્કર્મ ઉગ્રપણે ઉદયમાં આવે તો
ભલભલા પણ પડી જાય સભા : આટલી તાકાત કેળવીને જો દીક્ષા લે, તો તો કદિ કોઈ પતિત થાય જ નહિ ને ?
પૂજયશ્રી ત્યાં ભૂલ્યા. દીક્ષા લેતી વખતે પોતાને એમ લાગે કે, ‘હું આરાધનાથી ચૂકું તેમ નથી' એટલે લે; પણ પાછળથી દુષ્કર્મનો તીવ્ર ઉદય થઈ જાય તો ભલભલા પણ પડી જાય. ભવક્ષયના પરમ કારણરૂપ ભાગવતી દીક્ષા લેતી વખતે ભાવના અને દશા ક્વી હોવી જોઈએ ? તેની આ વાત છે. ભવક્ષયના હેતુથી લેનારે પોતાના સામર્થ્યની પણ કસોટી કરી લેવી જોઈએ કે, ‘મુનિપણાનો નિર્વાહ કરતા એટલે મુનિપણાના આચારોનું પરીપાલન કરવા માટે જરૂરી કષ્ટો સહન કરવામાં, ટાઢ તડકો વેઠવામાં કે ભૂખ-તરસ વેઠવાના પ્રસંગમાં ગભરાઈને પડી જવાય એમ તો નથી ને ?" આટલી સાવધગીરી રાખી
