________________
૧૧૮)
..લંકા વિજય... ભાગ-૪
એ ઠીક ન કર્યું, એવો વિચાર તો શ્રી રાવણને થયો, પણ સાથે સાથે જ ભૂલ સુધારતાં પહેલાં પોતાની પરાક્રમશીલતા દેખાડવાનો વિચાર થયો. "मुंचाम्येतामद्य चेत्त- विवेकपढे पतेत् । रामाक्रांतेन मुक्तेय-मिति स्यात्प्रत्युतायशः ॥१॥" “વàઢ રામસૌમિમી, સમાનેણે તતસ્તયો ? अर्पयिष्याम्य धर्म्य, यशस्यं च हि तद्भवेत् ११२॥"
“ભૂલ જણાયા પછી અભિમાનના યોગે શ્રી રાવણને એમ થાય છે કે, ધારો કે હું હમણાં શ્રીમતી સીતાને છોડી તો દઉં, પણ એમ કરવું વિવેકી પગલું ભર્યું એમ નહિ ગણાય, ઉલ્ટો એવો અપયશ થશે કે રામથી પરાભવ પામીને શ્રીમતી સીતાને મેં છોડી દીધી. માટે રામ અને લક્ષ્મણને બાંધીને પહેલાં હું લાવી. અને તે પછી તેમને હું આ સીતા અર્પણ કરીશ. ખરેખર એમ કરવું એ જ યુક્તિયુક્ત અને પ્રશંસાપાત્ર થશે.
દુનિયા સારા ખોટાને જોતી નથી શ્રી રાવણ હવે દુનિયાનાં વચનો તરફ આમ ઝોક ખાય છે. દુનિયા ગાંડી ગણાય છે. દુનિયાના વચન ઉપર વિશ્વાસ રાખનારને, ડાહાઓ બેવકૂફ કહે છે, કારણકે દુનિયા તો હવા જુએ : જેમની દાંડી પીટાય તેમની પીટે, કહેવાય છે કે દુનિયા ઉગતા સૂર્યને પૂજ્યારી છે. અર્થાત્ એ સારા ખોટાને જોતી નથી. પણ જેને સત્તા અને સમૃદ્ધિમાં ચઢિયાતી દેખે, તેની તરફ તે ઢળે છે અને એકબીજાના ઝોકમાં તણાય છે. આથી જ દુનિયા, આ સંબંધમાં શું બોલશે? અને શું માનશે ? તેનો વિચાર કરી, તે ભીતિ માત્રથી ભૂલ સમજાયા બાદ પણ ભૂલને વળગી રહેવું એ શ્રેયસ્કર નથી.
ધર્મની આરાધનામાં ઢીલ નહિ કરવી શ્રી રાવણે શ્રીમતી સીતાજીને છોડવામાં જેવો વિચાર કર્યો, તેવો વિચાર ધર્મની આરાધના કરવાની ઇચ્છાવાળા પણ કેટલાક કરે છે, અને એથી શ્રી રાવણ જેમ અનિષ્ટથી બચી શક્યા નહિ તેમ આરાધનાની ઈચ્છાવાળા પણ તેઓ, પોતાની ઈચ્છાને સફળ કરી
