________________
૧૨
હવે રસ્તામાં શું શું બને છે એ પણ આપણે જોઈએ. શ્રી હનુમાન લંકાપુરી તરફ આકાશમાર્ગે ઈ રહ્યાં છે. રસ્તામાં જ્યા મહેન્દ્રગિરિના શિખર ઉપર પોતાના માતામહ મહેન્દ્ર રાજાનું મહેન્દ્રપુર નામનું નગર હનુમાને જોયું.
એ જોતાંની સાથે જ શ્રી હનુમાનને ખ્યાલ આવ્યો કે, ‘આ તે જ મારા માતામહ મહેન્દ્રરાજાનું નગર છે, કે જે મારા માતામહે મારી નિરપરાધિની એવી પણ માતાને તે વખતે કાઢી મૂકી હતી.' આ વાતનું સ્મરણ થતાંની સાથે જ શ્રી હનુમાનને ક્રોધ આવ્યો કારણકે, શ્રી હનુમાન માતૃભક્ત છે. ક્રોધમાં આવી જઈને હનુમાને એવી રીતે રણશીંગુ ફૂંક્યું કે જાણે એના દિમુખોના પડઘાઓથી બ્રહ્માંડ ફાટી ગયું.
શ્રી હનુમાનજી દેવરમણ ઉધાનમાં
શત્રુનું આવું બળ જોઈને, ઇન્દ્ર સમાનં પરાક્રમી રાજા મહેન્દ્ર પણ પોતાના પુત્રની સાથે તેમજ સૈન્યોની સાથે યુદ્ધ કરવાને માટે બહાર નીક્ળ્યો. રુધિરની વૃષ્ટિથી ભયંકર ઉત્પાત સમયનો જાણે મેઘ હોય તેની જેમ મહેન્દ્ર રાજા અને શ્રી હનુમાનની સેનાઓ વચ્ચે આકાશમાં ભયંકર યુદ્ધ થયું. યુદ્ધભુમિમાં વેગથી ફરતા એવા શ્રી હનુમાને વૃક્ષોને પવન ભાંગી નાંખે તેમ શત્રુના સૈન્યને ભાંગી નાંખ્યું. મહેન્દ્રરાજાનો પુત્ર પ્રસન્નકીર્તી પણ, શ્રી હનુમાન પોતાનો ભાણેજ થાય છે, એ સંબંધને જાણ્યા વિના નિઃશંકપણે શસ્ત્રપ્રહાર કરતો શ્રી હનુમાનની સાથે યુદ્ધ કરવા લાગ્યો. પ્રસન્નકીર્તિ અને શ્રી હનુમાન બંનેય મહાબાહુ હતા તેમજ બન્નેય અતિ આવેશવાળા હતા. એથી તેઓ દૃઢ યુદ્ધ કરવાથી પરસ્પરને શ્રમ ઉત્પન્ન કરવા લાગ્યા.
૨૮૯
શ્રી હનુમાન દેવરમણ ઉધાનમાં...૧૨
