________________
શ્રીજિનેશ્વરદેવના શાસનની બધી જ ક્રિયાઓ મોક્ષના હેતુપૂર્વક કરવાની છે. સંસાર દુ:ખમય, દુ:ખલક અને દુ:ખપરંપરક હોવાથી, એના તથા પ્રકારના સ્વરૂપને જાણીને, આત્માને એનાથી મુક્ત થઈ શાશ્વતપદ પામવાની ભાવના જાગે છે, અને એના યોગે એ ધર્મનો અર્થી બને છે. આવો આત્મા ધર્મના અનુષ્ઠાનનું સેવન કરવા દ્વારા, સંસારની કોઈપણ વસ્તુની પ્રાપ્તિને કેમ જ ઇચ્છે ? મોક્ષના અર્થીપણામાં વાંધો હોય તો વાત જુદી છે, પણ મોક્ષનું અર્થીપણું ન આવે ત્યાં સુધી ધર્મ ઉપર જોઈતો અનુરાગ થાય નહીં અને ધર્મ પર જોઈતો અનુરાગ થયા વિના ધર્મનું યથાયોગ્ય પાલન થાય નહિ, અને જો ધર્મનું યથાયોગ્ય પાલન ન થાય, તો પછી મુક્તિ તો મળે જ ક્યાંથી ? આથી મોક્ષના અર્થીપણાપૂર્વક મહાપુરુષોનાં ચરિત્રોનું શ્રવણ કરવું જોઈએ, જેથી દોષ જાય અને ગુણોની પ્રાપ્તિ થાય. આ શ્રી જૈન રામાયણ પણ એ જ હેતુપૂર્વક કલ્યાણના અર્થીઓએ સાંભળવાની જરૂર છે. કારણકે એવા કલ્યાણકારી હેતુપૂર્વક શ્રવણ થાય તો જ આત્માને સાચો લાભ થાય.
આપણે જોયું કે શ્રી રાવણે શ્રીમતી સીતાદેવીને દેવરમણ નામના ઉદ્યાનમાં લઈ જઈને મૂક્યાં. પણ શ્રી રાવણની વિધવિધ વિનંતીઓને, આજીજીઓને ઠોકરે મારી, શ્રીમતી સીતાદેવીએ તો પ્રતિજ્ઞા કરી કે, ‘જ્યાં સુધી શ્રી રામચંદ્રજી અને શ્રી લક્ષ્મણજીના કુશળ સમાચાર મને મળશે નહિ ત્યાં સુધી હું ભોજ્ન કરીશ નહીં.’ લક્ષ્મણજીને છળનો ખ્યાલ આવ્યો
શ્રી રાવણની આજ્ઞાથી અવલોકની વિદ્યાદેવીએ સાક્ષાત્ શ્રી લક્ષ્મણજીના જેવા જ કરેલા સિંહનાદથી અને શ્રીમતી સીતાદેવીનાં વચનોથી પ્રેરાઈને, શ્રી રામચંદ્રજી, શ્રી લક્ષ્મણજી જ્યાં શત્રુઓની સાથે રણક્રીડા કરતા હતા, ત્યાં ધનુષ્ય લઇને ત્વરાથી આવી પહોંચ્યા.
૨૨૭
મહાસતી સીતાદેવીનું અપહરણ...૯
