________________
૧૭૭
એ ચાલી જાય કે નહિ ? તેમ સમ્યગ્દષ્ટિ આત્માને પાપ આચરવું પડે તો પણ આત્માને એ ભૂલે નહિ, જ્યારે ઘોર મિથ્યાદૃષ્ટિઓ તો ભયંકર પાપ કરે અને એ પાપ કરતી વખતે એમનાં હૃદયમાં શોકને બદલે આનંદ થાય, રેશમના દોરાની ગાંઠને તેલના ટીપાંથી મજબૂત કરવા જેવું એ કરે.
સમ્યગ્દષ્ટિ અને મિથ્યાદષ્ટિ વચ્ચેનો આ ફરક છે. પણ આજે તો કેટલાક એવા પણ નામ જૈનો પાક્યા છે કે જેમને પાપ અને પુણ્યની વાતો ગમતી નથી. સાધુઓ બીજો કયો ઉપદેશ આપે? પાપથી બચવા માટે જ તેઓ ઉપદેશ આપે અને પાપથી બચવામાં જ માર્ગ દર્શાવે, જે સાધુઓ પાપથી બચવાનો ઉપદેશ આપતા નથી, પાપથી બચવાના માર્ગ બતાવતા નથી અને એવો ઉપદેશ આપે છે કે જેથી પાપની ઉપેક્ષા થાય ને પાપમાર્ગ પોષાય, તેઓ સાધુવેષને ધરનારા હોવા છતાં પણ દુનિયાના જીવોના ભયંકર દુશ્મનોની ગરજ સારનારા છે. માટે એવા વેષવિડંબકોથી કલ્યાણકાંક્ષીએ દૂર રહેવું જોઈએ.
ક્રોધના આવેશમાં શ્રી સ્કર્દકસૂરિએ કરેલું નિયાણું
પાલકને રાજા તરફથી આજ્ઞા મળી ગઈ કે, આવા દુર્મતિને માટે શું કરવું જોઈએ એ તમે જાણો છો, માટે તે તમે કરો અને હવે ફરીથી મને પૂછશો પણ નહિ !' એટલે તેના આનંદનો પાર ન રહે તે સ્વાભાવિક છે ! તેણે તે પછી શું કર્યું તેનું વર્ણન કરતાં કલિકાલસર્વજ્ઞ આચાર્ય ભગવાન્ શ્રી હેમચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ફરમાવે છે કેइत्युक्तः पालकः शीघ्रं, गत्वा यन्त्रमकारयत् । स्कन्दकस्याग्रतः साधू-नेकैकं च न्यपीलयत् ॥१॥ नि:पील्यमानानेतांस्तु, देशनापूर्वकं स्वयम् । अकारयत् स्कन्दकोऽपि, सम्यगाराधनाविधिम् ॥२॥
રાજા દંડક દંડકારણ્ય જટાયુપક્ષી...૭ :
