________________
૧
...સતત-અયહરણ......ભ૮-૩
ધર્મ પમાડવો એ સર્વોત્તમ ઉપકાર આવા ઉત્તમ આત્માઓને, પોતે ઉત્તમ ધર્મ પામ્યા તો બીજાઓને પણ પમાડવાની બુદ્ધિ હોય, એ તદ્દન સ્વાભાવિક છે. હૃદયમાં પરિણમેલો શુદ્ધ ધર્મ, બીજા જીવોને પણ ધર્મ પમાડવાની બુદ્ધિને પેદા કર્યા વિના રહેતો નથી. કોઈપણ આત્માને ધર્મ પમાડવો એ જેવો તેવો ઉપકાર નથી. દુનિયાના બધા ઉપકારો કરતાં પણ ધર્મ પમાડવાનો ઉપકાર સૌથી મોટો છે. એક આત્મા ધર્મ પામી જાય એટલે દુનિયાના જીવોનો એના તરફનો ભય ઘટવા માંડે, ધર્મને વાસ્તવિક રીતે પામેલો, ચૌદ રાલોકના જીવોને અભયદાન આપનારો નીવડે છે. માટે એના જેવો ૐ બીજો કોઈ સાચો ઉપકાર જ નથી.
આ જ કારણે શ્રી તીર્થકરદેવોના આત્માઓ, સારાયે વિશ્વના છે જીવો પ્રભુશાસનના રસીયા બને, એવી ઉત્તમ ભાવનાને ભાવે છે.
દુનિયા પૈસાદાર બનો, દુનિયા દુન્યવી શોખ પામો, દુનિયા રાજ્યસત્તા આદિ પામો, આવું-આવું નહિ ઇચ્છતાં, તેઓ દુનિયાના જીવો શ્રી ક્લેિશ્વરદેવોના શાસનને પામો, એમ જે ઇચ્છે છે, તેની પાછળ મોટો હેતુ છે. તેઓએ દુનિયાના દુઃખનું સાચું નિદાન શોધ્યું છે. તેઓ દુનિયાના કોઈપણ પદાર્થથી વાસ્તવિક સુખ અનુભવી શકાય એમ માનતા જ નથી. વાસ્તવિક સુખ તો પ્રભુશાસનની આરાધનામાં છે. કારણકે એ આરાધનાથી મુક્તિસુખ મળી શકે છે. દુનિયાના જીવો શ્રી જિનશાસનના રસીયા બનો, એના જેવી બીજી ઉત્તમ ભાવના કઈ હોઈ શકે? એ ભાવનાના યોગે તો શ્રી તીર્થંકર નામકર્મની નિકાચના થાય છે. શ્રી તીર્થકર નામકર્મના જેવો બીજો કોઈ પુણ્યનો સર્વોત્કૃષ્ટ પ્રકાર જ નથી. બીજા બધા પુણ્યના પ્રકારો એની તુલનામાં આવી શકે નહીં. આથી સ્પષ્ટ છે કે, કોઈપણ આત્માને ધર્મ પમાડવો એના જેવો બીજો કોઈ ઉપકાર નથી.
