________________
૨જો. ]
જબૂકુમારની કથા.
(૪૫ )
.
જાણે પેાતાની તરફના આવકારને ઉદ્ઘાષ કરીને બતાવતાં હાયની ! વળી જંબૂ, કદંબ, માકંદ અને પાર્ભિ વિગેરે વૃક્ષાની છાયાએ કરીને જાણે પર્વતે વશ્વ પહેચ્યાં હેાયની ! ( તેવા દેખાયછે, ” પછી ઋષભદત્ત ત્યાં પેાતાના બંધુ સમાન, ખેચરની પેઠે આવેલા સિદ્ધપુત્ર એવા યો મિત્ર શ્રાવકને દીઠે, એટલે તેણે તેની સાથે વાત કરતાં કરતાં પૂછ્યું, “ હે સિદ્ધપુત્ર ! તું મ્હારો સાર્મિક ( એક ધર્મવાળા) છે, તેા કહે કે, તું કયાં જાય છે?” એટલે તેણે કહ્યું, “હે મિત્ર ! આ ઉદ્યાનમાં ચરમ તીર્થંકર શ્રી મહાવીરસ્વામીના શિષ્ય સુધર્મા નામે પાંચમા ગણધર સમવસગ્યા છે, તેમને વદન કરવાને હું જાઉં છું જો હારી વદન કરવા આવવાની ઈચ્છા હેાય, તે તું પણ ત્વરાએ ચાલ; (કા રણ કે) તેમ કરવાથી હું તે ધર્મકાર્યમાં અગ્રણી થઈશ.” “ ઠીક, ત્યારે ચાલેા ” એમ કહીને તે દંપતી તેની સાથે ચાયાં; પછી ત્રણે જણ સુધાસ્વામીએ પવિત્ર કરેલા સ્થાને ગયાં. આચાર પ્રમાણે તેઓ દ્વાદશાવર્ત વદને, ભક્તિ સહિત સુધર્માસ્વામીને વદન કરીને તેમની સમીપે બેઠાં અને અળિ જોડીને તેમના ધર્મપદેશ ૩૫ ઉ ત્કૃષ્ટ અમૃતનું, કર્ણ રૂપ અજળિવડે પાન કરવા લાગ્યાં, તે સમયે
“
સિદ્ધપુત્રે, તે શ્રેષ્ઠ ગણધર સુધાસ્વામીને પૂછ્યું, કે જે
ઉ
પર્શી જમૂદ્રીપ એવું નામ પડેલુ' છે, તે જખૂવૃક્ષ કેવુ છે ?” ત્યારે તેમણે કહ્યું “તેની આકૃતિ સુવર્ણમય અને રવમય છે,” અને પછી તેમણે તેનું માન, પ્રભાવ અને સ્વરૂપ અનુક્રમે કહી સ’ભળાવ્યું,
પછી અવસર લઇને ધારિણીએ પણ તેમને પૂછ્યું. “ હે સ્વા મિન્ ! મને પુત્ર થશે કે, નહિ ?” ત્યારે સિદ્ધપુત્રે કહ્યું, “ એવુ સાવદ્ય પ્રશ્ન પૂછી શકાય નહી; કારણ કે, મહર્ષિઓ જાણતાં છતાં પણ, એવાં સાવદ્ય પ્રશ્નના ઉત્તર આપતા નથી. હે કલ્યાણી! જિન વરના ઉપદેશથી નિમિત્તજ્ઞાનમાં પડિત બનેલા, હું જ તને કહું છું; તે તું સાંભળ, તેમને કરીને ધીર્ સ્વભાવવાળા, કાયાએ કરીને
