________________
૧ લે] પ્રસન્નચંદ્રરાજર્ષિ અને વિકલચીરીની કથા. (૧૯) મને એક નિમિત્તિઓએ કહ્યું હતું કે, ઋષિના વેષમાં હારે ઘેર એક યુવાન આવશે, તેને તું હારી પુત્રી પરણાવજે. તે ઉપરથી ગાયના જે (સરળ-ભોળે) વ્યવહારથી અજ્ઞાન, કઈ ઋષિપુત્ર આજ મારે ઘેર આવે છે, તેને મેં હારી પુત્રી સાથે પરણાવ્યા છે, હે દેવ ! તેના મહત્સવમાં હારે ઘેર ગીત વાદ્યાદિ થાય છે. આ પ દુઃખી છે, એમ હું જાણતી નહતી. મહારે જે અપરાધ હોય તે ક્ષમા કરે.
એ સાંભળી રાજાએ ઋષિપુત્રને જે લોકોએ પ્રથમ જે હ તે, તેમને તેને ફરીથી જોઈ આવવા આજ્ઞા કરી. તેમણે તેને એ
ખે; તેથી પાછા આવીને રાજાને તે પ્રમાણે કહ્યું, એટલે તે પ ણ શુભ સ્વપથી થાય, તેવી રીતે અત્યંત હર્ષિત થયે ને તેને (પિ તાના ભાઈને) હાથણી ઉપર બેસારી વધુ સહિત પિતાને મહેલે લાવ્યું. સર્વ વ્યવહારને જાણનારા રાજાએ, તેને સર્વ વ્યવહાર શી ખ, રક્ષકે પશુ સુદ્ધાને શીખવે છે, તે મનુષ્યને શીખવે તેમાં શું નવાઈ? તેને રાજ્યને વિભાગ આપીને કૃતાર્થ થયો ને તેને દે વાંગના સમાન રાજકન્યા પરણાવી. તેમની સાથે તે, મહેટા સમુદ્ર જળમાં હસ્તી જેમ કીડા કરે, તેમ સુખસાગરમાં ઈચ્છા પ્રમાણે કીડા કરવા લાગે.
એકદા વિકલચીરીને માસુદન્ પિલે રેથિક, ચોરે આપેલું ધન વેચતે નગરમાં ફરતો હતો, જેનું જેનું તે ચોરે ચેરી લીધું હ તું, તેઓએ પિત પિતાનું ધન ઓળખીને, ઉંચા હાથ કરીને સુભ
ને ખબર આપી, તેથી તેમણે તેને બાંધીને સભામાં આર્યો. ત્યાં રાજાના ભાઈ (૧૯કલચીરી)એ તે રથિકને કરુણું નજરથી જોયે. પિતાને માર્ગમાં ઉપકાર કરનારને તેણે ઓળખે અને મુક્ત કરા છે. “સત્પર ઉપકારને ભૂલી જતા નથી.
૧ માર્ગમાં મળેલ મિત્ર,
