________________
( ૧૨૦ )
જસ્વામી ચરિત્ર.
[ સર્ગ
શ્વેતવસ્ત્ર પહેરી, નૃપની પાસે જઈ, જયાશિષ કહી તેણીએ કહ્યું “ હે નૃપ ! કથા સાંભળે, ” રાજા પણ તેના એવા નિ:ક્ષાભપણાથી વિ સ્મિત થઈ ગીત સાંભળવા જેમ મૃગા ઉત્સુક થાય, તેમ કથા સાં ભળવા ઉત્સુક થયા. તેણીએ કથા કહેવી શરૂ કરી,
આ જ નગરમાં નાગરશમા નામના અગ્નિહેાત્રી ફ્રિંજ રહે છે, તે કણભિક્ષા ઉપર જ પેાતાનુ ગુજરાન ચલાવે છે. તેને સામશ્રી નામની ભાયા છે અને હું તેમની પુત્રી છુ. મ્હારૂં નામ નાગશ્રી છે. હું અનુ ક્રમે ચાવનાવસ્થાને પામી છું અને મ્હારા માતા પિતાએ મને ચટ્ટના મના બ્રાહ્મણ પુત્ર વેરે આપેલી છે; સ્રીઆત હમ્મેશાં સપત્તિને અ નુરૂપ વર મળે છે.
અન્યદા મ્હારા વિવાહના પ્રત્યેાજનને અર્થે મ્હારા માતા પિતા મને ઘેર એકલી મૂકીને અન્ય ગામ ગયા. જે દિવસે તેઓ ગયા, તે જ દિવસે તે વિપ્ર ચટ્ટ મ્હારે ઘેર આવ્યા. મ્હારાં માતા પિતા ઘેર નહેાતાં, તાપણ મે તેને અમારી સપત્તિને ચાગ્ય સ્નાન ભાજન પ્ર સુખ આચિત્ય કર્યુ, રાત્રીએ મે તેને શયનને અર્થે, એક પર્યંકની રાય્યા આપી અને તે જ અમારૂ ગૃહ સર્વસ્વ હતુ', પછી મને વિચા ૨ થયા કે, “ મેં એને એ શય્યા આપી તે ખરી; પણ ગૃહની ભૂમિ સર્વ સર્પમય છે, તેા તેની ઉપર હું કેવી રીતે શયન કરીશ? તેથી ભૂમિશયનથી ક્હીને, તે બ્રાહ્મણ પુત્રના જ રાયનમાં ભેગી સૂઈ જઉ આ રાત્રીના ગાઢ અંધકારમાં મને કોઇ જોવાનું નથી ” એમ વિચારી નિર્વિકારી ચિત્ત સહિત હું તે ત્યાં સૂતી, પણ તે મ્હારા અગતા સ્પર્શ પામી, મદનાતુર થયા. તેણે શર્મમાં ક્ષેાણને લીધે વિષયનું રૂ ધન ક તેથી તેને સદ્ય શૂળ ઉત્પન્ન થયુ, ને તેની પીડામાં તેના પ્રાણ ગયા તેને મૃત્યુ પામે જોઈ, ભય પામીને હું વિચારવા લાગી. મ્હારા પાપિણીના દોષને લીધે જ આ દ્વિજના પ્રાણ ગયા છે. આ વાત હું ક્રાને કહું' અને સા ઉપાય કરૂ ? હુ' એકલી એને કેવી રી
་
