________________
(૧૧૮) , જબુસ્વામો ચરિત્ર. [ સી
હવે પમિત્ર તેને ચેક સૂધી વળાવી પાછો વળે, ત્યારે દુઃખ ના સમુદ્રને પાર નહિ પામતે છતે પુરેહિત વિચારવા લાગ્યું. “જે મના ઉપર મેં ઉપકાર કરે છે તેમનું તો આ પરિણામ આવ્યું; ત્યારે હવે દીન એ હું, કેની પાસે જઉં ? ચાલ, હવે હારે પણું મમિત્રની પાસે જઉં; પણ મને તેની કાંઈ આશા નથી, કારણ કે, મહારે તે તેની સાથે વાચા માત્ર વડે કરીને જ પ્રીતિ થએલી છે. આ થવા તે મહારે વિક૫ શા વાસ્તે કરવા જોઈએ? મહારે તેની સાથે કાંઈક મેળાપ છે, તેથી તેને મળું તો ખરે! શી ખબર પડે કે, કેણ કેના ઉપર ઉપકાર કરશે.” .
એમ ધારી તે પ્રણામમિત્ર નામના મિત્રને ઘેર ગયે, એટલે તેને આવતે જોઈને જ તે અંજળિ જોડીને સામે ઉભો થયો અને કહેવા લાગ્યા, “આપ ભલે પધાયા: આપની આવી અવસ્થા કેમ થઇ છે? તમારે મારું શું કામ પડયું છે, તે કહે કે, તે હું કરું ? પુરેહિતે તેને રાજવૃત્તાંત કહીને એમ કહ્યું કે, “ રાજાની સીમ ત્યજી. જવાની હારી ઇચ્છા છે, તેમાં આપ મને સહાય કરો. તેણે પણ મધુર શબ્દોએ કહ્યું “ હે સખે! હું આપનો દેવાદાર છું; તેથી આ વખતે સહાય આપીને તેમાંથી મુક્ત થઉં, કાંઈ ભય રાખશે નહીં હું તમારી રક્ષા કરવા સાથે આવું છું; જ્યાં સુધી હું જીવીશ, ત્યાં સૂ. ઘી તમારે એક વાળ પણ વાંકે કરવાને કઈ સમર્થ નથી. એમ કહી ખભા ઉપર ભાથું બાંધી લઈ, ધનુષ્યની દેરી ચઢાવી, પ્રણામ મિત્રે પુરેહિતને નિશકિપણે આગળ કહ્યો. તેની સાથે પુરોહિત પો તાને ઈચ્છિત સ્થાને ગયે, ને ત્યાં નિર્ભયપણે સુખ ભેગવવા લાગ્યો. ઈતિ ત્રણ મિત્રાની કથા
- અહિં આ પ્રમાણે ઉપનય જાણવા જીવ છે, તે સેમદત્ત જે. વે છે અને આ શરીર છે, તે તેના મિત્ર સહુમિત્ર જેવું છે. આ
