________________
*
૮૦
અ
ભ
એ
*
ક્ષેમપુરમાંથી તેની સ્ત્રી તેના ઘરેથી તેને માટે ભાત લાવતી હતી, તે ઘી અને તેલ વિનાનું અરસ વિરસ ભેજન કરતે હતે.
એક દિવસ કોઈ ચારણમુનિ આકાશ માર્ગે તે મંદિરના દર્શન કરવા માટે આવ્યા. શ્રી ત્રષભપ્રભુની સ્તુતિ કરીને મંદિરની બહાર એક જગ્યાએ તે બેઠા. તેમને જોઈ તે ખેડુતને ઘણો હર્ષ થયે તેથી નેત્રમાં આનંદાશ્રુ ભરાઈ ગયાં અને શરીર ભક્તિથી ભરપૂર થઈ ગયું. એટલે તે પિતાનું હળ મૂકી પરમ વિનયપૂર્વક તેમની પાસે આવ્યા અને વંદના કરી પછી તે બે કે- હે ભગવન્ ! આ અતિ દુર્લભ એવો મનુષ્ય જન્મ પામ્યા છતાં હું જન્મથીજ હંમેશાં દુઃખીઓ કેમ થશે ? મુનિએ કહ્યું- હે. ભદ્ર! તેં પરભવને વિષે ભક્તિપૂર્વક મુનિને દાન આપ્યું નથી, તેમ જિને દ્ર પ્રભુની આગળ નૈવેદ્ય ધર્યું નથી, તેથી તું આ જન્મમાં કોઈ પ્રકારે મનુષ્યપણું પ્રાપ્ત થયા છતાં પણ ભેગ રહિત, દુખી અને દરિદ્રી થયે છે. | મુનિના આવાં વચન સાંભળી પૃથ્વી ઉપર મસ્તક નમાવીને તે મુનિ પ્રત્યે બેલ્યો-“ભગવદ્ ! મારું વચન સાંભળે. આજથી હું એ અભિગ્રહ કરૂં છું કે-મારે માટે આવેલા ભેજનમાંથી શ્રી જિનેશ્વર ભગવંતની પાસે એક પિંડ ધર્યા પછી અને કોઈ મુનિરાજનો યોગ બની જાય તે તેમને વહેરાવ્યા પછી મારે જમવું.”
મુનિ બોલ્યા- હે ભદ્ર! આ અભિગ્રહમાં તું ચિત્તને
કેમ થયા
તને દાન આ
