________________
૩૧
વિલેપન કરવાનું રાજસેવક બેલ્યા, એટલે વિનયંધરે હસતાં હસતાં કહ્યું કે “ચંદનનું વિલેપન કરવું રહેવા દઈને તેને અશુચિનું વિલેપન કરે કે જેથી તેના દેહમાં રહેલે તાપ નાશ પામે.” તે વખતે પેલા યક્ષે વિનયંધરને કહ્યું કે “હે વત્સ! એવું વચન બેલ નહીં. જો કે એણે તને તજી દીધેલ છે તે પણ તે તારો પિતા છે. યક્ષે રાજાને કહ્યું કે “હે રાજન ! તમે પરાભવ પામવાથી થયેલા સંતાપને છોડી ઘો. આ વિનયંધર તમારે પુત્ર છે કે જેને તમે અરણ્યમાં મુકાવી દીધો હતો. આ પ્રમાણેનાં યક્ષનાં વચન સાંભળી જાણે અમૃતથી સિંચિત થયે હેાય તેમ રાજા અત્યંત આનંદ પામે. વિનયંધરે પણ તેમની પાસે જઈ પ્રણામ કરીને પોતાના અવિનયની ક્ષમા માગી. પિતાએ પુત્રને આલિંગન કર્યું અને સ્નેહથી મસ્તક ઉપર ચુંબન કર્યું. પછી કહ્યું કે “હે વત્સ! મેં તારી ઉપર જે દુચેષ્ટા કરી છે તે સર્વની ક્ષમા કરજે.”
આ વાર્તાની નગરમાં ખબર પડવાથી સ્તનમાંથી દુધની ધારાને છોડતી વિનયંધરની માતા દુરથી ત્યાં દેડી આવી અને વાછરડાને ગાય હેત બતાવે તેમ પ્રીતિપૂર્વક આલિંગન કરીને પુત્રના મુખ ઉપર ચુંબન કરવા લાગી. તે સાથે કહેવા લાગી કે “તે સ્ત્રીને ધન્ય છે કે જેણે તને ઉત્કંગમાં રાખીને સ્તનપાન કરાવ્યું.” આ પ્રમાણે કહેતી કમલા પિતાના જન્મને ધિક્કારવા લાગી.
રાજાએ પિતાના નગરમાં પુત્રના આવવાને ઉત્સવ
