________________
૬૬
વૈરાગ્યકલ્પલતા ભાગ-૨
શ્લોકાર્ચ -
હવે, નાશ પામી છે દાહની પીડાવાળા જીવે વિચાર્યું, હા=ખેદ છે કે, મારી દષ્ટિની પટુતારૂપ સ્વાથ્યના હેતુ એવા મહાત્મા પણ વંચકબુદ્ધિથી કેવી રીતે જોવાયા. II૧૨૯ll શ્લોક :
याऽयोग्येऽपि मयि कृपा, योग्येष्विव भगवतोऽजनि प्रथिता ।
सर्वत्र वर्षतः खलु, जलमेषा जलमुचः प्रकृतिः ।।१३०।। શ્લોકાર્થ :
યોગ્ય જીવોની જેમ અયોગ્ય પણ એવા મારામાં ભગવાનની વિસ્તારિત કૃપા થઈ. ખરેખર સર્વત્ર જલને વરસાવતાં વાદળાંઓની આ પ્રકૃતિ છે. ll૧૩ ll શ્લોક :
इति भावयन् विमुञ्चति, रौद्रत्वमसौ मदान्धतां त्यजति । ऋजुतां गच्छति रागं, शिथिलयति तनोति न द्वेषम् ।।१३१।। अभिनिविशते च तत्त्वे, तत्त्वधियं त्यजति धनकलत्रादौ ।
लक्षयति गुणविशेषं, स्मरति स्वाचारदोषं च ।।१३२।। શ્લોકાર્ચ -
એ પ્રમાણે ભાવન કરતો આ દ્રમક, રૌદ્ધત્વનો ત્યાગ કરે છે, મદાંધતાનો ત્યાગ કરે છે, ઋજુતાને પ્રાપ્ત કરે છે, રાગને શિથિલ કરે છે, દ્વેષને વિસ્તારતો નથી, તત્ત્વમાં અભિનિવેશ કરે છે પૂર્વમાં જે ગુરુએ સમ્યક્તનું સ્વરૂપ બતાવ્યું તે તત્વમાં પુનઃ પુનઃ ભાવન કરીને દઢ આગ્રહ ઉત્પન્ન કરે છે, ધન, કલત્રાદિમાં તત્વબુદ્ધિનો ત્યાગ કરે છે, ગુણવિશેષને જાણે છે, અને સ્વાયારદોષનું સ્મરણ કરે છે. ૧૩૧-૧૩૨ll
