________________
(૫૩) કેવળી ભગવંતને નમસ્કાર કરવા માટે હસ્તી પર આરૂઢ થઈને પરિવાર સાથે પ્રયાણ કર્યું. ગુરૂ સમિપ આવતા હાથીપરથી ઉતરી ત્રણ પ્રદક્ષિણા દઈને તેણે કેવળી ભગવાનને નમસ્કાર કર્યો. કેવનીએ ધર્માશીષ આપી એટલે રાજા વિગેરે યોગ્ય સ્થાને બેઠા. પછી દાંતની કાંતિથી ઉત્મિશ્ર ઓષ્ઠની રક્ત કાંતિવડે મુક્તાફળ ને પ્રવાલના ચૂર્ણને સંગમ કરતી હોય તેવી ગાયના દુધને તેમજ અમૃતને અનુસરનારી અને વાણીવડે ત્રણ લેના પ્રાણીઓને આલાદ ઉત્પન્ન કરે તેવી મધુર દેશના દેવી શરૂ કરી:- “અહો ભવ્ય લોકે! અંતમુખી ભાવને આશ્રય કરીને તેમજ મનદષ્ટિવડે સારી રીતે જોઈને અસારને તજી: દઈ સારને સંગ્રહ કરે. આ અસાર સંસારમાં સર્વ સંસારી અને ચિંતામણિરત્નની જેવું અમૂલ્ય અને સારભૂત માનુષ્ય (મનુષ્યપણું) પ્રાપ્ત થવું અતિ દુર્લભ છે. તેમાં પણ સારા કુળમાં ઉત્પત્તિ, દીર્ઘ આયુ, નિરોગીપણું, ધર્મ કરવાની ઈચ્છા અને સદગુરૂને વેગ આ બધી સામગ્રીની પ્રાપ્તિ વિશેષ દુર્લભ છે. એવી દુર્લભ સામગ્રી પામીને મનવાંછિત ફળને આપે તેવે જિનેશ્વરભાષિત ધર્મ જ સદા સેવવા એગ્ય છે. આ ભવરૂપી ભયંકર અટવીમાં પૂર્વે કરેલાં કર્મથી પ્રેરાયેલા પ્રાણીઓ હરણોની જેમ બ્રાંતિવડે ચોતરફ ભ્રમણ કરતા સતા વ્યર્થ દુઃખી થાય છે. આ સંસારમાં સુખની ઝંખના કરતા સતા પગલે પગલેં દુઃખથી દગ્ધ થતા જીવો પવને ઉડાડેલા ખાખરાના પાનની જેમ ચોતરફ ચારે ગતિમાં ભમે છે. હા ઈતિ ખે! ભવ (સંસાર) થી ઉદ્વિગ્ન થયેલા કેટલાક ભવ્ય છે પણ કઈ મૂખ ઈઅિછતને અથી છતાં કલ્પવૃક્ષને ન સેવે તેમ આ લોકમાં ને પરલોકમાં સુખને આપનાર ધર્મને-જિને
