________________
(૨) સર્વ વસ્તુઓના સંકેતવાળું સુંદર અને ઉત્તમ નગર જેવું વસંતપુર નામનું નગર છે. ત્યાં જિતશત્રુ નામે રાજા છે. તે શત્રુ રૂપ હસ્તીઓના સમૂહમાં સિંહના કિશાર જે છે અને પિતાની પ્રજારૂપ કમળને વિકસાવવામાં સૂર્ય જેવો છે. તે નગરમાં રાજા, અમાત્ય, શેઠ ને આરક્ષકના સમાન વયવાળા પુત્રે નિરંતર સાથે રહીને ક્રીડા કરે છે. એક જ લેખશાળામાં તે ચારે સર્વ કળાઓ શીખ્યા. અનુક્રમે તેઓ યુવતીજનના મનને મોહ પમાડનાર યૌવન પામ્યા. બાલ્યાવસ્થાથી જ પરસ્પર સ્નેહવાળા તેઓએ એકદા પૂર્વકર્મના પ્રભાવથી એમ વિચાર કર્યો કે-આપણે કુવાના દેડકાની જેમ નિરંતર કાયરપુરૂષ જેમ પોતાના ઘરમાં જ બેસી રહે તેમ આ નગરમાં શા માટે રહેવું? પરદેશ જવાથી અનેક પ્રકારના આશ્ચર્યો જોઈ શકાય અને સજજન તેમજ દુર્જનને પણ ઓળખી શકાય અને પૃથ્વી પર ભમવાથી આપણે આત્માની પણ કિંમત આંકી શકાય. જ્યાં સુધી આપણે પિતપોતાના પિતાના કાર્યભારથી આકાંત થયા નથી અર્થાત તે છે આપણા ઉપર આવી પડ્યો નથી ત્યાં સુધીમાં નિશ્ચિત એવા આપણે પૃથ્વી પર રહેલા કૌતુકે શા માટે ન જોઈએ?' આ પ્રમાણે વિચારીને બીજ. ત્રણેએ રાજપુત્રને કહ્યું કે હે કુમાર ! તમારે પિતાના ચિત્તમાં કાંઇપણ ચિંતા ન કરવી, કારણ કે અમે ત્રણે તમારા સેવકરૂપ થઈને અમારી કળામાં સદા રકત રહ્યા સતા તેના વડે ઉપાર્જન કરેલી વસ્તુઓથી તમારી ખાનપાન વિગેરેની ભકિત કરશું.” (શ્રી આવશ્યકસૂત્રમાં કહ્યું છે કે જેના આધાર ઉપર આખું કુળ હોય તેની આદરપૂર્વક ભકિત કરવી, કારણ કે ગાડાના પડાનું તુંબ વિનાશ પામે સતે આરાઓ સાજા રહી શકતા નથી.)
આ પ્રમાણે નિર્ણય કરીને ચારે જણ રાત્રિએ પોતપોતાના. માતાપિતાને પૂછ્યા સિવાય પિતપોતાના આવાસથી નીકળીને સંકેતસ્થાને એકઠા થઈ આગળ ચાલ્યા. તે જ દિવસે સાંજે એક
