________________
( ૨૦ ) રમાં રૂપલાવણ્ય વડે લલિત અંગવાળો અને ઉદ્ઘસાયમાન ચિત્તવાળો શ્રીમકરવજ નામને યથાર્થ અભિધાનવાળો રાજા છે. તે રાજા ઔદાર્ય, ધેર્ય, ગાંભીર્ય વિગેરે ગુણરત્નના સમુદ્ર જે, પ્રતાપવડે આકાંત કરેલી દિશાઓવાળે અને અદ્ધિવડે ઇદ્ર જે છે. સભામાં બેઠેલા એવા તેના હાથમાં અન્યદા કોઈક દિવ્ય કંચુક નદીના પ્રવાહમાં તણાઈને આવેલે કઈ માણસે લાવીને આયે. તે કંચુક જોઈને ઘણું અંતઃપુરીઓવાળા છતાં તે રાજાએ અદષ્ટ એવી તે કંચુક ધારણ કરનારી તારી ઉપર પોતાના મનને નિશ્ચળ કર્યું. તેથી તેને લાવવા માટે હે વત્સ! તે રાજાએ સભામાં ધરેલું બીડું મેં સર્વ વેશ્યામાં શિરેમણિ એવી વરિણીએ ગ્રહણ કર્યું અને તેને લઈ જવા માટે હું અહીં આવી. સિદ્ધસીકેત્તરીના પ્રભાવથી બધી માયા ઉભી કરીને ખગની મુષ્ટિ અગ્નિમાં બાળી દઈ આને મેં મારી નાખે છે. ભવાંતરના નેહથી અથવા તારા ભાગ્યથી પ્રેરિત થઈને મારે રાજ તારે વિષે અત્યંત રાગવાળ વર્તે છે; તેથી હવે તું શીધ્ર મારી સાથે ત્યાં ચાલ અને હે ચારૂલોચને ! મારા પ્રયાસને અને તારી વયને સફળ કર. અજ્ઞાત કુળશીલવાળા આ એકાકી પુરૂષ ઉપરથી અને આ શ્મશાન જેવા નગર ઉપરથી પ્રીતિ તજી દઈને તું મારી સાથે ચાલ. વળી મકરધ્વજ રાજાના નિબિડ નેહસાગરને તારા મુખરૂપ ચંદ્રના દર્શનવડે ઉછળતા કāલવાળે કર.”
આ પ્રમાણે હળાહળ ઝેર જેવા તેના વચનોને સેંકડો સતીઓમાં શિરોમણિ એવી તેણીએ બહુ પીડાને કરનારા માન્યા. પછી તે બોલી કે-“હે વૃદ્ધ! તે આ કથન મહાપાપકારી, હીનજનને ઉચિત અને બંને લેકને વિનાશ
સફળ કરી
ઉપર
ફરજ ઉપર
