________________
(૧૫) ઉત્તર સાંભળીને વિશ્વજનનું ઈષ્ટ કરનારી આ વિદ્યા મેળવવાની ઈચ્છાથી સૂર નામને મિત્ર કુમારની રજા લઈને તે વિદ્યાપારીની પાસે રહ્યા.
આ પ્રમાણે ચારે મિત્રોથી વિયુક્ત થયેલ કુમાર ચાર લોકપાળ વિનાના ઈંદ્રની જેમ માત્ર ખગ ધારણ કરીને ત્યાંથી આગળ ચાલ્યા. માર્ગમાં એક અતિશય મેટું વન આવ્યું કે જે વનમાં તમાલ, તાલ, હિતાલ, રસાલ અને સરલ તથા પિમ્પળ, લક્ષ, વડ, ઉદુંબર વિગેરે અનેક જાતિના વક્ષે હતા, આકાશને જાણે અડતા ન હોય એવા ઉંચા શિખરવાળા પર્વતે હતા, જળવડે ભરપૂર તરી ન શકાય તેવી નદીઓ હતી, સિંહ, વાઘ, હાથી અને દીપડા વિગેરે અનેક હિંસક પશુઓ હતા, ચેર, નર અને અગ્નિ વિગેરેથી વ્યાપ્ત હતું, વળી સૂર્ય પણ જેને જોઈ ન શકે એવી રાજાની રાણીઓની જેમ સૂર્યને પ્રકાશ પણ તે વનમાં પડતો નહતો. એવા ભયંકર કાનન (વન) નું માત્ર ખગ જ જેના હાથમાં છે એવા કુમારે સુખપૂર્વક ઉલ્લંઘન કર્યું. આગળ ચાલતાં તેણે એક નગર જોયું કે જેમાં ધનથી ભરેલી દુકાનો અને મંદિર (ઘર) હતા, શહેર રમણિક હતું પરંતુ મનુષ્ય વિનાનું હતું. તેવું નગર જોઈ વિસ્મય પામીને તેણે તે નગરમાં પ્રવેશ કર્યો. તે નગરમાં મનોહર એવી હવેલીઓ અને પ્રાસાદો જેતે તો તે વિસ્મય સહિત બધે ફર્યો પરંતુ કેઈ મનુષ્ય તેને મળ્યું નહીં. અનુકમે તે રાજકુલમાં ગયો અને મનોહર એવા રાજમંદિર ઉપર ચડવા લાગે. કેટલાક માળ ચળ્યો એટલે તેણે ત્યાં એક હીંડોળા ઉપર રહેલી બીલાડી દીઠી. તેની નજીકના નાગદંતા (બીલી) સાથે લટકાવેલી બે તુંબ દીઠી કે જે અંજન
