________________
(૧૨) તેને આજ્ઞા આપીને તેને વિગ સહન કરવાને અશકત અને વિશાળ નેત્રવાળે તે સુમિત્રકુમાર સૂર ને સાગરની સંગાતે ત્યાંથી આગળ ચાલ્યા. પૃથ્વીતળ ઉપર અનેક પ્રકા૨ના વિચિત્ર તુને જોતા જોતા તેઓ એક સારા સ્થાનવાળા સન્નિવેશની પાસે પહોંચ્યા. ત્યાં તેમણે એક વયોવૃદ્ધ સુતારને હાથમાં વાંસલો લઈને એક મેટા કાષ્ટને ઘડત જે. તેને કુમારે પૂછયું કે-“હે સૂત્રધાર શિરોમણિ ! આ કાણ તમે શા માટે ઘડે છે ? તે બેભે કે-“આકાશગામી વાહન બનાવવા માટે હું ઘડું છું.” કુમારે પૂછયું કે
કાષ્ટમય રથ આકાશગમન શી રીતે કરી શકે ?” ત્યારે સૂત્રધાર બેલ્યો કે-“હે કુમારેશ ! મારી પાસે રહેલી વિદ્યાના બળથી આકાશગમન કરે.” સુમિત્રે પોતાના અભિષ્ટ મિત્ર સાગર નામે સૂત્રધારપુત્રના આગ્રહથી પૂછયું કે-“હે સૂત્રધાર ! તમે એ વિદ્યા યોગ્યને આપે ખરા?” સૂત્રધારે કહ્યું-યોગ્યને કેમ ન આપું? પણ મારી સાથે કેટલોક કાળ રહે, હું પરીક્ષા કરૂં અને પછી આપું.” આ પ્રમાણે સાંભળીને કુમારની આજ્ઞા લઈ સાગર ત્યાં રહ્યો અને કહ્યું કે- આમની પાસેથી તમારે માટે આ વિદ્યા મેળવીને હું શીધ્ર તમારી પાસે આવીશ.” સુમિત્ર તે પ્રીતિપાત્ર મિત્રને પણ ત્યાં મૂકીને જિતસૂર એવા સૂરની સાથે તેનાથી સેવા સતે આગળ ચાલ્યા. - અનુક્રમે તેઓ પુષ્યપુર નામના શ્રેડ નગરની સમીપે પહોંચ્યા. ત્યાં સમીપ ભાગમાં જ એક મનહર સત્રાગાર (દાનશાળા) તેમણે જોઈ. ત્યાં તેમણે ઉસાયમાન આકૃતિવાળા, કમળના પત્ર સમાન લેનવાળા, દયારૂપ અમૃતથી સંપૂર્ણ અને વિશ્વવત્સળ એવા એક પુરૂષને જોયું કે જે પુરૂષ પિતાની
