________________
(૯)
થી વાર્તા વિનેદ કરી સાયંકાલના સમયમાં ગામની પાસે રહેલ દેવમંદિરમાં તે બે ગયા. ત્યાં રૂપ સૌભાગ્યથી સં. પન્ન કઈ એક ગીની આવી. તે ગીની, ઉત્તમ મર્યાદાનું પાલન કરવામાં સમુદ્ર સમાન, જરા નીચે મુખ રાખી બેઠેલ તે મહેન્દ્ર કુમારને જોઈ બેલી.. दिन्न दरिद्दा परवसण दुब्बला अयसरखण समत्था ॥ जेए आरिस पुरिसा धरणि धरती कयत्थासि ॥ - ભાવાર્થ –દીન, દરિદ્ર અને પારકાના દુ:ખને જેવાથી દુબળા થએલા પિતાના આત્માનું અપયશથી રક્ષણ કરવામાં સમર્થ એવા ઉત્તમ પુરૂષને ધારણ કરનારી છે પૃથ્વી ! તું ખરેખર કૃતાર્થ છે.
ત્યારબાદ દેવને નમસ્કાર કરી કામદેવ સમાન આકૃતિવાળા તે કુમારને જોઈ તે બોલી કે –
जाहवइ पुरिसदोसं दोसेदणहिअइ पुरिसाणम् ॥ साझत्ति रयणमाला वरमाला ठवउतुह कंठे ॥
ભાવાર્થ – પુરૂષના દેને પિતાના હૃદયમાં જઈ જે પુરૂષઢેષિણી છે તે રત્નમાળા, તારા કંઠમાં વરમાલાને સત્વર સ્થાપન કરો.
આમ શ્રવણ કરી ગુણસુંદર પ્રણામ કરી બે, હે.
