________________
(૫૪) હવે શ્રેણિક રાજાની પટ્ટરાણી ચલણાએ રત્નકંબળની વાત સાંભળીને એક રત્નકંબળ લેવા માટે રાજાને ઘણે આગ્રડ કર્યો. શ્રેણિકે વ્યાપારીને તેડાવ્યા ત્યારે તે બેલ્યા કે–અમે તે ભદ્રા શેઠાણીને બધા વેચાતાં આપી દીધાં છે.” રાજાએ એક રત્નકંબળ લેવા માટે ભદ્રા શેઠાણ પાસે માણસ મેકહ્યું, ત્યારે ભદ્રાએ કહ્યું કે-એ તે મારી વહુઓએ પગ લૂઈને નાખી દીધાં છે. તેના ટુકડા પડ્યા છે તે જોઇએ તે લઈ જાઓ.” તે વાત સાંભળી આશ્ચર્ય પામીને શ્રેણિક રાજા શાલિભદ્રને જોવા માટે તેને ઘેર આવ્યા. ત્યારે ભદ્રા શેઠાણી સાતમી ભૂમિકાએ બેઠેલા શાલિભદ્રને કહેવા ગયા કે-“હે વત્સ! આપણે ઘેર શ્રેણિક આવ્યા છે, માટે તમે નીચે ચાલે.”
પુત્રે જાણ્યું કે –“ શ્રેણિક નામનું કેઈ જાતનું કરિયાણું હશે, તેથી માતાને કહ્યું કે તમે જ લઈને વખારમાં ભરે. વળી લાભ આ વેચી નાખજે.” માતાએ કહ્યું કે–પુત્ર એ કરિયાણું નથી, એ તે આપણું મહારાજા છે. ”તે વચન સાંભળી શાલિભદ્ર ચિંતવવા લાગ્યું કે સેવક છું, એ ઠાકુર છે માટે મેં પૂર્વે પૂર્ણ પુણ્ય કર્યા નથી.” એમ વિચારી નીચે આવી રાજાને પ્રણામ કર્યો. રાજાએ મેળામાં બેસાડી ચુંબન કર્યું. શાલિભદ્ર રાજાની પાસે રહેતાં ચીમળાઈ ગયે, તેથી તે બેળામાંથી ઉડી સાતમી ભૂમિકાએ ગયે. ભદ્રાએ રાજાને ભેજન કરાવવા માટે રક્યા. શ્રેણિક સ્નાન કરવા બેઠે. ન્હાતાં પિતાની મુદ્રિકા વાવમાં પડી ગઈ. ભદ્રાએ વાવનું પાણી બહાર કઢાવ્યું તે તેમાં પાર વિનાનાં અનેક પ્રકારનાં ઝળઙળતાં આભૂષણો દીઠાં. તે આભરણ આગળ પિતાની મુદ્રિકા તે લીહાલા સરખી જણાવા લાગી. તે જોઈ ચમત્કાર પામી રાજાએ દાસીને પૂછયું કે –આ અમૂલ્ય આભરણ વાવમાં ક્યાંથી આવ્યાં? ” એટલે દાસીએ કહ્યું કે–અમારે સ્વામી તથા તેની બત્રીશ સ્ત્રીઓ નિત્ય પ્રત્યે નવાં નવાં આભરણ પહેરે છે. આગલા દિવસનાં પહેરેલાં આભરણ ઉતારીને વાવમાં નાખી દે છે, માટે એ અમારા સ્વામી વિગેરેનું નિર્માલ્ય છે,” શ્રેણિકરાજા ચમત્કાર પામી દાનપુણ્યનું એ ફળ
