________________
ઃ ૪૯ :
ચારે આહારનું જીવનપર્યન્ત પચ્ચખ્ખાણ કરૂ છું. જે માર્ ઇષ્ટ, કાન્ત અને પ્રિય આ શરીર છે તેને પણ છેલ્લા ઉચ્છ્વાસનિ:શ્વાસ સમયે ત્યાગ કરીશ.' એમ કહી સલેખનાસહિત ભાતપાણીનેા ત્યાગ કર્યો અને વૃક્ષની પેઠે સ્થિર થઇ મરણની દરકાર નહિ કરતાં રહેવા લાગ્યા.
એ રીતે તે સ્કન્દક અનગાર શ્રમણ ભગવત મહાવીરના તેવા પ્રકારના યાગ્ય સ્થવિરાપાસે સામાયિકાદિ અગિયાર અગા ભણી, સંપૂર્ણ` બાર વરસ સુધી શ્રમણપણાના પર્યાય પાળી, માસની સલેખનાવડે આત્માને જોડી, સાઇભક્ત (૩૦ ઉપવાસ) અનશનપણે વ્યતીત કરી, આલાચના અને પ્રતિક્રમણ કરી, સમાધિને પ્રાપ્ત થઇ કાળધર્મ પામ્યા. પછી તે સ્થવિર ભગવંતાએ સ્કન્દક અનગારે કાળ પ્રાપ્ત કરેલ જાણી તેના પરિનિર્વાણનિમિત્તે કાયાત્સગ કર્યો. પછી તેના પાત્ર અને વસ્ત્ર ગ્રહણ કરી વિપુલ નામે પર્વતથી ધીમે ધીમે નીચે ઉતરી જ્યાં શ્રમણુ ભગવત મહાવીર છે ત્યાં આવ્યા. શ્રમણુ ભગવત મહાવીરને વંદન નમસ્કાર કરી તેઓએ આ પ્રમાણે કહ્યું- હે ભગવંત ! દેવાનુપ્રિય એવા આપના અંતેવાસી સ્કન્દ્વક નામે અનગાર જે સ્વભાવથી ભદ્ર, ઉપશાંત અને જેનામાં અલ્પ ક્રોધ, માન, માયા અને લેાભ હતા એવા, અત્યંત નમ્રતાયુક્ત, ગુરુભક્ત, સરલ અને વિનયી હતા તે દેવાનુપ્રિયની આજ્ઞાથી સ્વયમેવ પંચ મહાવ્રતનુ આરોપણ કરી, સાધુસાધ્વીને ખમાવી અમારી સાથે વિપુલગિરિપર ચડી અનશન કરી યાવત્ કાળધર્મ ને પ્રાપ્ત થયા છે, તેના આ ( વજ્રપાત્રાદ્રિ) ઉપકરણ છે. ’
ભગવન્ ! ’ એમ કહી ભગવાન્ ગાતમ શ્રમણ ભગવત મહાવીરને વાંદી–નમી આ પ્રમાણે એલ્યા–‘ દેવાનુપ્રિય! આપના અન્તવાસી સ્કન્દક નામે અનગાર મરણુસમયે કાળ કરી કયાં ગયા? કયાં ઉત્પન્ન થયા ? ’ હે ગૌતમ ! ” એમ કહી શ્રમણ ભગવાન્ મહાવીરે ભગવાન ગૌતમને આ પ્રમાણે કહ્યું-‘ મારા અન્હેવાસી સ્કન્દક નામે અનગાર સ્વભાવથી ભદ્ર હતા અને તે મારી અનુ
6
6
