________________
( ૭ ) દેખી અસુંદર એવું નામ આપ્યું. તે પુત્ર મૂર્ખ ને ધર્મહીના થ. “પાપે કૂડે તેને કોઈ ન કહે રૂડે” એ દુર્ભાગી થયા, તેથી તેને કઈ કન્યા આપે નહીં. દ્રવ્ય આપવા છતાં પણ કઈ કન્યા આપવા કબૂલ થયું નહીં. ' ત્યારે પિતાએ કહ્યું કે-“હે વત્સ! તેં પૂર્વભવે પુણ્ય કીધું નથી, તેથી આવો કુરૂપ થયે છું અને વાંછિત પામતો નથી; માટે હમણાં તે ધર્મકરણ કર.” એવી શિખામણ દીધી, તે પણ તેને ધર્મ કરવાની લેશમાત્ર ઈચ્છા થઈ નહીં.
એકદા તે નગરની બહાર ચાર જ્ઞાનના ધણી એવા સુવ્રત નામના આચાર્ય આવીને સમીસર્યા. તેમને દેવસિંહે પુત્રો સહિત જઈને વંદના કરી. ગુરૂએ ધર્મોપદેશ દીધો, તે સાંભળી જેમ મેઘગજરવ સાંભળી મેર હર્ષ પામે તેમ સર્વ હર્ષ પામ્યા. દેશનાનંતર શેઠે પૂછયું કે-“હે ભગવન્ ! મારા બે પુત્રો છે, તેમાં મોટા પુત્ર ગુણવંત, સૌભાગી અને પુણ્યવંત થયા છે, જ્યારે બીજો લઘુપુત્ર દુષ્ટ, દુર્ભાગી, પાપરૂચિ તેમજ દુરાચારી થયો છે તેથી તે બંનેએ પૂર્વભવે શું પુણ્ય-પાપ કર્યું હશે? તે કૃપા કરીને કહે.”
ગુરૂ કહેવા લાગ્યા કે-હેશેઠ! આ જ નગરમાં આ ભવથી પાછલા ત્રીજે ભવે એક જિનદત્ત એવા નામે વણિક રહેતો હતો. તે સરલ સ્વભાવી જીવરક્ષા કરવાવડે સર્વત્ર પ્રસિદ્ધિ પામ્યો હતો. વળી દેવ, ગુરૂ અને શ્રીસંઘની ભક્તિ કરવામાં પણ અગ્રેસર હતા, તેથી સર્વ
કે તેના વખાણ કરતા હતા. તે જ નગરમાં એક શિવદેવ નામે વણિક મહા મિથ્યાત્વી રહેતો હતો. તે દેવ, ગુરૂ અને શ્રીસંઘ ઉપર દ્વેષ રાખી તેમની હાંસી કરતે, મનમાં કૂડમ્પટ રાખતા અને જિનદત્તને મિત્ર હતો તો પણ જીવહિંસા કરતાં અટકતો નહોતો. - તે મિથ્યાત્વી મરીને પહેલી નરકે ગયે અને જિનદત્ત શ્રાવક મરીને પહેલે દેવલોકે દેવ થયો. ત્યાં દેવતાનાં અપૂર્વ સુખ ભોગવી આયુ પૂરું કરીને તે દેવ તારે જગસુંદર નામનો મેટો પુત્ર થયે અને શિવદેવને જીવ નરકથી નીકળી તારે અસુંદર નામે નાને
૧૩.
