________________
૧૭. ભદ્રક વૃષભની કથા :
.: ૭૧
ધર્મનિમિત્તે ગાયના ટેળામાં મૂકી દીધે. પ્રતિદિન ગાના ટેળાની સાથે વનમાં ચરવા જતે એ તે વાછરડે અનુક્રમે યુવાવસ્થા પામ્યું ત્યારે હષ્ટપુષ્ટ શરીરવાળે અને મહાબળવંત એ તે સાંઢ બીજા સર્વ સાંઢને જીતીને ટેળાને અધિપતિ થઈ નિર્ભયપણે વનમાં ફરવા લાગે. એક દિવસ ભાગ્યને ભદ્રક પરિણામી શ્રાવકના ઉપદેશથી તે સાંઢ ભદ્રક સ્વભાવી થયે. વળી તે વૃદ્ધાવસ્થાથી શ્વાસ થવા લાગ્યું. એટલે ગાયોના સમૂહને વનમાં મૂકીને તે નગરમાં આવ્યું, પરંતુ ત્યાં કેઈને ઉપદ્રવ ન કરતાં સરળ સવભાવથી ફરવા લાગ્યું. તે એ શાંત થઈ ગયો છે કે તેને લાકડીને પ્રહાર કરે, તે પણ તે કાંઈ બોલે નહીં. લેકે પણ તેને ભદ્રક પરિણમી થયેલે જાણીને ઉપદ્રવ કરતા બંધ થયા; તેથી તે વૃષભ નગરને વિષે ભદ્રક એવા નામથી પ્રસિદ્ધ થયે.
હવે તે નગરને વિષે નવતવને જાણુ, શિયળવ્રતને ધારણ કરનાર, જિનવચનને જાણ, અગ્યાર પડિમાને વહેનાર, શુદ્ધ દેવ, ગુરૂ અને ધર્મને ભકત, પિષધ પ્રતિક્રમણને કરનાર જિનદાસ નામને એક શ્રાવક વસતે હતું. તેને કુલટા સ્ત્રીઓમાં અગ્રેસર એવી ધનશ્રી નામે સ્ત્રી હતી. એકદા જિનદાસ કૃષ્ણચતુર્દશીની રાત્રિએ એક શુન્યગૃહમાં કાર્યોત્સર્ગો રહ્યો હતો ત્યાં તેની સ્ત્રી ધનશ્રી અજાણપણાથી કઈ જારપુરૂષની સાથે કોંડા કરવાને પલંગ લઈને આવી તે પલંગના ચારે પાયાની નીચે લેઢાના
