________________
૯. શિવ મુનિની કથા :
: ૩૧
આ દ્રવ્યને જ ફેંકી દઉં કે જેથી આવા અયોગ્ય વિચાર જ થાય નહીં' એમ વિચાર કરીને મેં તે દ્રવ્યની વાંસળીને ધરામાં ફેંકી દીધી. તે જોઈને દર તત્કાળ બોલી ઊઠયે - ભાઈ ! ભાઈ ! તેં આ શું કર્યું?” તે ઉપરથી મેં પૂર્વે થયેલ અનિટ વિચાર તેને કહ્યો. એટલે તે પણ બેભાઈ ! તે યોગ્ય કર્યું છે, કારણ કે હારે પણ એ દુષ્ટ વિચાર થતો હતો. આવી રીતે અમે બન્ને ભાઈઓ નિર્ધન થઈને પાછા ઘર તરફ ગયા.
હવે એમ બન્યું કે મેં ધરામાં ફેંકી દીધેલી તે વાંસળીને કેઈ એક મસ્ટ ગળી ગયે. દૈવયેગથી તે જ મસ્યને એક ધીવર પકીને નગરીમાં વેચવા સારૂ લાવ્ય; એટલે મારી બહેને ઘરે આવેલા પાણાનું આતિથ્ય કરવા માટે મૂલ્ય આપીને તે મજ્યને વેચાતે લીધે. પછી ઘરે લાવીને મત્સ્યને ચીર્યો કે તત્કાળ તેમાંથી પેલો દ્રવ્યની વાંસળી નીકળી. તે વાંસળી હારી બહેન લેભથી છુપાવતી હતી, પણ હાર માતાની નજરે પડી તેથી માતાએ પૂછ્યું - વત્સ ! એ શું છે ?” ત્યારે બહેને ઉત્તર આપે કે- કઈ નથી” તે ઉપરથી હારી માતા તેણીની પાસે આવવા લાગી. એટલે દ્રવ્યના લેભથી હારી બહેને માતાને મુશળના પ્રહારથી મારી નાંખી. અમે જેટલામાં ઘરમથે પ્રવેશ કરીએ છીએ, તેટલામાં પાપકૃત્ય કરનારી હારી બહેન સંભ્રમથી ઊઠવા ગઇ કે તરતજ તેણુના ખેાળામાંથી દ્રવ્યની વાંસળી ભૂમી ઉપર પડી ગઈ એટલે
