________________
૪. શીલવતીની કથા :
( ૧૫
મહાનુભાવ! દેવતાની સભામાં ઈદ્ર કરેલ હારી પ્રશંસા સહન ન થવાથી હું પરીક્ષા કરવા માટે અહીં આવ્યા હતા. મહારા ઉપર ક્ષમા કરજે. ઈદ્ર પ્રકાશિત કરેલી હારી પ્રશંસા સત્ય છે; કારણ કે હારા શરીરની અંદર ક્રોધ જરા પણ નથી. એ પ્રમાણે કહીં અને ભાંગેલા કુંભે સાજા કરી આપી તે દેવ પાછો સ્વર્ગ પ્રત્યે ચા ગયે.
દેવતાનાં વચન સાંભળી મુનિ ઘણે હર્ષ પામ્યા. પછી લહાપાક તેલ ગ્રહણ કરીને તે કુંચિક શ્રેષ્ઠી પાસે આવ્યા. કુંચિક શ્રેષ્ઠીએ તે તેલવડે ઉપચાર કરી સાધુને . સ્વસ્થ કર્યા. સાધુ રોગ રહિત થયા એટલે તેમણે શેઠને કહ્યું કે “હે શેઠ! હવે અમે વિહાર કરીશું, કારણ કે સાધુને પ્રસંગ વિના એક ઠેકાણે રહેવું કપે નહીં. કહ્યું છે કે - ત્રી પિયરમાં, પુરૂષ સાસરે અને સાધુઓ એક સ્થાનકે સ્થિર થઈને નિવાસ કરે છે તે અળખામણાં થાય છે. એ કારણથી સાધુને એક સ્થાનકે ઘણે કાળ રહેવું ઘટે નહી. વળી એક સ્થાનકે રહી સરસ અહાર કરવાથી સાધુઓની ઈંદ્રિયે વશ રહી શકતી નથી, તેથી અમે વિહાર કરશું. ” સાધુનાં આવાં વચન સાંભળી કુંચિકશ્રેષ્ઠીએ ઘણું આગ્રહથી તેમને ત્યાં જ રાખ્યા; તેથી સાધુ ચેમાસાના ચારમાસ ત્યાં રહ્યા. - હવે કુચિકશ્રેષ્ઠીએ પુત્રની બીકથી સાધુ જે ઠેકાણે રહેતા હતા તે સ્થાનકે પિતાનું દ્રવ્ય સંતાડયું, પરંતુ
