________________
જિનેશ્વરસૂરિ
૧૦૧ ચૈત્યવાસીઓનું રફ સેમેશ્વરને ત્યાં વાસ
ગુરુની આજ્ઞાથી એ બન્ને ભાઈએ, પોતાના કેટલાક સાથી સાધુઓની સાથે, વિચરતા વિચરતા અણહિલપુર પાટણમાં પહોંચ્યા. શહેરમાં પ્રવેશ કરીને એમણે રહેવાને માટે કેટલાંય ઠેકાણે મકાનની તપાસ કરી, પરંતુ કોઈએ કયાંય જગ્યા ન આપી ત્યારે એમને ગુરુમહારાજના કથનની પૂર્ણ પ્રતીતિ થઈ
એ વખતે ત્યાં ચાલુક્ય નૃપતિ દુર્લભરાજ રાજ્ય કરતો હતો. એને ઉપાધ્યાય તેમ જ રાજપુરેહિત ગુરુ સોમેશ્વર દેવ હતું, જે બૃહસ્પતિ જેવો વિદ્વાન અને નીતિનિપુણ રાજપુરુષ હતો. જિનેશ્વરસૂરિ અને બુદ્ધિસાગરસૂરિ એમના મકાને પહોંચ્યા. એમના દ્વારે ઊભા રહીને એમણે વિશિષ્ટ સંકેતવાળા વેદમંત્રનું એવા ગંભીર સ્વરે ઉચ્ચારણ કર્યું કે એને સાંભળીને રાજપુરોહિત આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. પુરોહિત એ વખતે પિતાના નિત્યકર્મરૂપ દેવપૂજનમાં રોકાયેલ હતે –વેદમંત્ર સાંભળીને જાણે એ સમાધિમગ્ન થઈ ગયું. એણે પિતાના ભાઈને બેલાવીને કહ્યું કે “જરા જુઓ તો ખરા, બહાર દરવાજા પર કેણુ વેદમંત્ર ઉચ્ચારી રહ્યું છે?” પિતાના ભાઈ દ્વારા એ ભાઈ એનું સ્વરૂપ જાણીને પુરેહિતે ખૂબ આદરપૂર્વક એમને અંદર બોલાવ્યા અને એગ્ય સ્થાને બેસાર્યા. આશીર્વાદરૂપ કેટલાક લેકેના ઉચ્ચારણું પછી પુરેહિતે એમની સાથે વાતચિત કરી અને કેટલેક શરૂઆતનો વૃત્તાંત સાંભળીને પછી એમને પૂછયું કે આપને ઉતારે ક્યાં છે ? જવાબમાં એમણે કહ્યું કે આ નગરમાં ચૈત્યવાસી યતિઓનું વધારે જેર હોવાને કારણે અમને કોઈ ઊતરવા જગ્યા આપતા નથી; તેથી અમે તમારે ત્યાં આવ્યા છીએ. પુરોહિત, ખૂબ પ્રસન્નતાપૂર્વક, પિતાના વિશાળ ભવનમાં, જ્યાં વિદ્યાર્થીઓના પઠન-પાઠનની પાઠશાળા હતી, એના એક એકાંત ભાગમાં એમને રહેવાની જગ્યા આપી. પુરોહિતના કેટલાક નોકરની સાથે ગોચરી માટે જુદાં જુદાં ઘરોમાં જઈને એમણે ત્યાંથી પિતાને ખપતી ગોચરી વહોરી લીધી અને પોતાના સ્થાનમાં
