________________
विलक्खा पडिवक्खा ते, परिब्भमंति अट्ठ वि । करेडं किं पिनो सक्का, एवं कालो घणो गओ ॥ ३६९ ॥
अन्नया य छलं पप्प, सुहडेण अट्टमेण सो । निव्वासिओ गिहा लोओ, हढा काढित्तु सव्वओ ||३७०||
पुव्वमेव समारूढो, वाहणेसु निसु सो । चलिओ चक्किसंदिट्टं, दुग्गं पइ सुवेगओ ||३७१ ||
तत्थ जे तुरयारूढा, गया दुग्गंमि ते खणा । अवराणं तु वसहा, मंदं मंदं वयंति ते ||३७२|| धाडीए भयओ पच्छा, निरक्खंता उ सारही । पिल्लंति वसहे बाढं, तो वि ते जंति मंदयं ॥ ३७३ ॥ तओ अणुपयं पत्ता, खणेण धाडइत्तिया । आकम्मिऊण ते तेहिं, अद्धमग्गाउ वालिया ॥३७४॥
पुणो विज ते पुणजोगओ चक्कवट्टिणं । पप्प अस्सं लहिस्संति, दुग्गं जाहिंति ते धुयं ॥ ३७५॥
तओ सुह एयाए, कहाए परमत्थयं । अण्णाई जो निवो इत्थ, तं मिच्छत्तं मुणेह भो ! ||३७६||
जे मण्डलेसरा अट्ठ, ताणि कम्माणि जाणही । तेहिं जे पीडिया लोया, ते जीवे पुण जाणह ||३७७॥
चक्कवट्टी समब्भूओ जो उ जाणेह तं जिणं । चक्किणो जा य आणा तं, जिणवयणपालणं ॥ ३७८ ॥
धाडी पडेइ जा तं खु, दुक्कम्माण पगासणं । जं दुग्गं सो पुणो मोक्खो, दुग्गअट्ठ[द्ध ? ] पहो य जो ॥३७९॥
जाणेह देवलोगा ते, जंघालो तुरओ य जो । चारित्तं तं वियाणेह, जे बार वसहा तहिं ॥ ३८० ॥
३०४
चन्द्रप्रभचरित्रे द्वितीयः परिच्छेदः ।
