Page Text
________________
प्रस्तावना
हकीकत जणावी । त्यार पछी विद्याधरीनी प्रेरणाथी मनश्चितित विमानमां बेसीने जिनदन अने विद्याधरी, रात्रीना समये चंपापुरीना बहार उद्यानमां ऊतर्या । प्रथम जिनदत्ते अल्प समय निद्रा लोधी, त्यार पछी विद्याधरीने निद्रा लेवा जणाव्यं । ज्यारे कुमारी निद्राधीन थई त्यारे रूप परावर्तन करीने जिनदत्ते संताईने विद्याधरीनी रक्षा करी । प्रभात थया पद्देलां जिनदतो विद्याबलथी पोतानुं वामनस्वरूप बनायुं । अने ते विविध आश्चर्यकारक विनोदथी चंपापुरीना नागरिको तथा राजसभाने प्रतिदिन रंजित करतो हतो ।
अहीं जागेली विद्याधरीए जिनदत्तने न जोवाथी विलाप कर्यो । छेवटे ते जिनमंदिरमां गई । त्यां प जिनदननुं नाम बोलीने विलाप करती हती ते समये त्यां आवेला विमलशेठे जिनदत्तनुं नाम सांभळीने, विद्याधरीने आश्वासन आप्यु तथा पोताना घरे लई गया । त्यां विमलमती, श्रीमती अने विद्याधरी धर्मध्यानादि करे छे ।
वामनरूपधारी जिनदत्त विविध कौतुकोथी राजाने रंजित करीने प्रतिदिन मोटा मोटां इनामो मेळवे छे, अने ते दीन दुःखी जनोने आपे छे आथी रोजनी विपुल धनहानिधी चिंतित थयेला प्रधानोए राजा द्वारा जिनदत्तने सूचन कराव्यु के-तें समग्र नगरने कौतुकोथी रंजित कर्यु, पण जो तु विमलशेठना त्यां रहेती पतिवियोगिनी अने कोई पण पुरुषनी साथे वार्तालाप नहीं करती ऋण स्त्रीओनी साथे वार्तालाप करे तो तारी कला अने बुद्धिबल खरु कद्देवाय ।
एक दिवस समग्र राजसभानी साथे वामनरूपधारी जिनदत्त, विमल शेठना त्यां जे स्थळे उक्त त्रणेय स्त्रीओ धर्मध्यान करे छे त्यां गयो अने तेणे प्रथम विमलमतीने उद्देशीने क्युं तुं मारी साथे केम बोलती नथी ? आम जणावीने वामने विमलमती साथेनेा पोतानो समग्र वृत्तांत जणान्यो । तरत ज विमलमतीए पूछ-पछी ते जिनदत्त कथां गयो ? जिनदो -ते आवती काले कहोश ।
बीजे दिवसे वामने श्रीमतीने बोलावीने तेनी साथेनो पोतानो वृत्तान्त जणाव्यो त्यारे श्रीमतीए पूछयुं - समुद्रमां पडया पछी जिनदत्त क्यां गयो ? तेने पण जिनदो जणाव्यु के-ते आवती काले कहीश ।
बीजे दिवसे विद्याधरीने बोलावीने तेनी साथेनो पोतानो वृत्तान्त जणाव्यो । आधी विद्याधरीए विमलमतीने क- आ जिनदत्त जछे, अने त्रिद्याबलथी ते वामन थयेलो छे । आ वातनी श्रीमतीए पण पुष्टि आपी । आम छतां विमलमतीए विद्याधरीने निषेधीने, वामनने रोषपूर्वक कयुं ते सर्व लोकोने ठग्या छे, पण हु ताराथी गाउ' तेवी नथी तथा हापाशेठनी पत्नीओनी जेम अपकीर्ति वहोरु एवी पण नथी, हु तो कोई केवलज्ञानी कहे तो ज तने जिनदत्त मानुं । आम जणावाने श्रीमतीनी विनंतिथी हापाशेठनुं दृष्टांत कहे छे
“जितशत्रुनृपशासित प्रतिष्ठानपुरमा हापा नामनो शेठ रद्दे छे । ते करोडपती होवा छतां महाकृपण छे । तेने सुंदर रूपवाळी बे पत्नीओ छे । हापो शेठ सारु खावा- पीवा, पद्देखा-ओढवा पण आपे नहीं आथी तेनी पत्नीओ केदखाना जेवो अनुभव करती हती ।
"अन्यदा विशेष धनोपार्जन करवा माटे हापो शेठ दूर देशांतर गयो हतो ते समये एकादा फरतो फरतो एक धूर्त तेना घर आगळ आव्यो । तेणे उचे जोईने घर जोयुं अने कोईक पुरुषने पूछ-आ कोनुं घर छे ? जवाबमां पेला पुरुषे जणाव्युं-जेनुं नाम पण सवारे न लेवाय एवा कृपणनुं आ घर छे, विपुल द्रव्यव्ययथी बने आ सुदर घर तो तेना पूर्वज पुरुषे करावेलु छे, वर्तमान गृहस्वामी तो तेना वंशरूप हीरानी खांणमां कांकरा जेवो पाक्यो छे ।
"त्यार पछी घरना बारणा पासे जईने धूर्ते घरना अंदर दृष्टिपात कये तो जीर्ण-शीर्णवस्त्रधारी बे सुंदर स्त्रीओ जोई अने नसो देखाय तेवां नोकरोनां शरीर जोयां ।
| SR No. | 022637 |
| Book Title | Jindutta Kathanakam |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Omkarshreeji |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha |
| Publication Year | 1978 |
| Total Pages | 132 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 14 MB |