________________
( १९८) अने वसंतऋतु, गमनागमन करतां काळ क्रीडा कर्या करे छे, तथापि आशारूप वायु मूकतो नथी. ६१ दंतैरुचलितं धिया तरलितं पाण्यंधिणा कंपितं हरभ्यां कुमलितं बलेन गलितं रूपश्रिया प्रोषितम् । प्राप्तायां यमभूपतेरिह महापाट्यां धरायामियं तृष्णा केवलमेकिकैव सुभटी धीरा पुरो नृत्यति ॥ २॥
भावार्थ-अहो ! दांतो शिथिल थइ गया, बुद्धि चपळ थवा आवी, हाथ-पग कंपवा लाग्या, नेत्रो संकुचित थवा लाग्या, बळ गलित थवा आव्यु, रूप-लक्ष्मी दूर चाली गइ, ए प्रमाणे यमराजानी आ पृथ्वीपर महाधाटी (धाड) प्राप्त थतां शरीरमां उपरना चिन्हो जणावा लाग्या, परंतु केवळ एक सुभटी एवी तृष्णाज धीर थइने आगळ आवी नृत्य करी रही छे. ६२ द्वाविमौ पुरुषौ लोके सुखिनौ न कदाचन । यश्चाधन कामयते यश्च कुप्यत्यनीश्वरः ॥६॥
