________________
कुमारविहान रशतकम् ॥
ना आक्रांत थवाथी चंजनी अंदर रहेलो मृग घासना कोळीया लेवानी तृहणाथी चंपने मुस्केलीथी खेंची हारवेदी उपर आवे छे, पण त्यां रहेला सिंहोनी प्रतिमाथी त्रास पामे छे, तेथी ज्यां स्त्रीओने हास्य उत्पन्न करे छे. ५२ - विशेषार्थ-आ श्लोकमां ग्रंथकार एक नवीज कल्पना करे छे. ए चैत्यनी अंदर मरकतमणिो एटलाबधा जमेला छे, के, तेोनुं तेज पवनना
आघातथी कंपायमान लागती एवी दिशाओमां चारे तरफ प्रसरे छे. मरकतमणि लीला होवाथी चंजनी अंदर रहेन मृग तेने घास धारीने खावानी तृष्णाथी चंपने खेंची त्यां जाय छे, पण ते स्थळे रहेनी सिंहनी प्रतिमाथी ते मृग त्रास पामे छे, आ देखाव जोइ त्यां आवेती स्त्रीओने हास्य उत्पन्न थाय छे. आ उपरथी ते चैत्य चंजना मात्र सुधी चुं छे अने तेनी अंदर मरकतमणिओ घणा छे एम दर्शाव्युं छे. ५२
