________________
११२ ]
तन्दुलवैचारिक प्रकीर्णकम्
जोणीमुहनिप्फिडिओ थणगच्छीरेण वडिओ जाओ । पगईअमिज्झमइओ कह देहो धोइउं सको ? ॥ ६८ ॥ हा असुइसमुप्पन्ना य निग्गया य जेण चैव दारेणं । सत्ता मोहपसत्ता रमंति तत्थेव असुइदारंमि ॥ ८७ ॥
'सुक्कंमि' इत्यादि यावदस्थिमलो तावत् पद्यं, 'सुक्कं०' जननीकुक्षिमध्ये - मातृजठरान्तरे शुक्र-वीर्ये शोणिते - लोहिते चशब्दादेकत्र मिलिते सति प्रथमं सम्भूतः - उत्पन्नस्तदेवामेध्यरसं - विष्ठारसं 'घु' टियं'ति पिवन् सन् नव मासान् यावत् स्थित इति ॥ ८५ ॥
'जोणि०' योनिमुखनिस्फिटितः - स्मरमन्दिरकुण्ड निर्गतः 'थणगं' ति स्तनकक्षीरेण वर्धितः - पयोधरदुग्धेन वृद्धिं गतः, प्रकृत्या अमेध्यमयो जातः, एवंविधो देहः कहं 'धोइउं' ति धौतुं - क्षालयितुं शक्यः १ ॥ ८६ ॥
'हा अ० ' हा इति खेदे अशुचिसमुत्पन्ना - अपवित्रोत्पन्नाः येनैव द्वारेण निर्गताः चशब्दात् यौवनमापन्नाः सत्त्वा जीवाः मोहप्रसक्ताः - विषयरक्ताः - रमन्ति--क्रीडन्ति तत्रैव अशुचिद्वारे छेदोक्तसमुद्रप्रसूतकुमारवदिति ॥ ८७ ॥
एवं शरीराशुचित्वे सति शिष्यः प्रश्नयतिकिह ताव घरकुडीरी कईसहस्सेहिं अपरितंतेहिं । वन्निज्ज असुइबिलं जघणंति सकज्जमूढेहिं ॥ ८८ ॥
