Vishvani Adhyatmik Ajayabio Aapna Sadhu Sadhvio Part 03

SR No.: 022595
Original Sutra Author: N/A
Author: Gunhansvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust
Publication Year: 2014
Total Pages: 124
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 19 MB

Page 22

-~~-~~-વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ --~-~તમે મારા અત્યંત ઉપકારી બનશો. હવે પછી આ ચિંતા બિલકુલ નહિ કરવાની.”
અને ખરેખર ત્યાં ને ત્યાં બે હાથ જોડીને મારી સામે ત્યારે ને ત્યારે એ સાધુએ પ્રતિજ્ઞા લઈ લીધી.
એ વાતને આજે ૧૭ વર્ષ થઈ ગયાં, મારા ગુરુ કાળધર્મ પામ્યાને ૧૬ જેટલા વર્ષ થઈ ગયાં. પણ સાડા ત્રણ કરોડ રુવાંડાથી હું આ જવાબ આપું છું કે “એ સાધુએ એ વચન સવાયું પાડ્યું છે. આજે એના ૧૫-૧૫ શિષ્યો હોવા છતાં એ સાધુ મારું પડિલેહણ કરવા આવે છે. દિવસમાં બે-બે વાર મને શાતા પૂછવા આવે છે.”
હું લગભગ બેસણા કરું છું, પણ મારી ગોચરી કોણ લાવશે? એ ચિંતા મને થતી જ નથી. કેમકે રોજ મને સમયસર ગોચરી વપરાવે છે. મારી દવાની પણ કાળજી રખાવે છે.
“પાણી કોણ લાવી આપશે?' એ પ્રશ્ન જ મને ઊભો નથી થતો. કેમકે પહેલીનું પાણી અને બીજીનું પાણી મારી જગ્યાએ સમયસર આવી જ ગયું હોય.
વિહારમાં તો હું ઘડો નહીં ઊંચકી શકું. તો મને વિહારમાં પાણી કોણ વપરાવશે? અને મારી ઝડપ ઓછી છે, તો મારી સાથે કોણ ચાલશે?” એવી ચિંતાઓ મને રહી નથી. કેમકે કાયમ માટે વિહારમાં એક સાધુ મારી સાથે ને સાથે જ ચાલે છે. મારા માટે પોતાની ઝડપ ઘટાડીને ચાલે છે. અને મને ઘડો તો ઠીક, પણ તાપણી પણ ઊંચકવા દેતા નથી. પાણી વાપરવા કે સ્પંડિલ જવા માટે એ જ મને પાણી આપે. મારે ઊંચકવાનું નહિ જ.
“મારા કપડાનો કાપ કોણ કાઢશે? ૭૨ વર્ષે મારી કાપ કાઢવાની કોઈ શક્તિ નથી.” એ વિચાર સ્વપ્નમાં પણ મને આવવા દીધો નથી. એ સાધુઓમાંથી કોઈપણ સાધુ કાપ કાઢે એટલે મારી પાસે આવી જીદ કરી, ખેંચીને મારા એક-બે, એક-બે કપડા લઈ જઈ, બરાબર કાપ કાઢી પાછા આપી જાય.
“મારા માત્રા-સ્થડિલના પ્યાલા મૂકવા-પરઠવવા કોણ જશે?' એવો વિચાર છેલ્લાં ૧૫ વર્ષમાં આ સાધુઓએ આવવા દીધો નથી. મને કડક આશા છે કે “તમારે માત્રુ પરઠવવા ઉપર ચડવું નહિ કે નીચે ઊતરવું નહિ.” મારી પાસે કોઈપણ એકાદ સાધુ કાયમ બેસે, અને જ્યારે હું માત્રુ કરું કે તરત પરઠવી આવે. સ્પંડિલ જવાનું પણ એ જ રીતે. જો બહાર જગ્યા મળે, તો સાધુ જ મારો સ્પંડિલનો પ્યાલો પરઠવી આવે. ન મળે તો નીચે વાડામાં મૂકી આવે. પણ મને ઊતર-ચડા ન કરવા દે.
મારી પ્રસન્નતા ખાતર એમણે પોતાના બે-ત્રણ મુમુક્ષુઓ મારા નામે જ દીક્ષિત કરવાનો સખત પ્રયત્ન કરેલો, પણ મેં જીદ પકડી અને એમ થતાં અટકાવ્યું. “મોટી ઉંમરે મારા શિષ્ય બને, અને હું વિદાય થાઉં, તો એમનું શું? વળી મને એ સાધુ અને એના ૧૫ શિષ્યો કદી પરાયા લાગ્યા જ નથી. તેઓનો વ્યવહાર જ એટલો બધો ઊચ્ચ કોટિનો, લાગણીભરેલો, સંયમભરેલો છે.