________________
दीधा अने बहार आवी गुरुमहाराजनी चरणरज दूर करी.
वज्रस्वामीनी आवी प्रज्ञाशक्ति अने विनयशीलपणुं जोई आ बालसाधुनी कोई अवज्ञा न करे तेमज तेमनी शक्तिनो अन्यने ख्याल आवे ते माटे तेमणे एक उपाय शोधी काढ्यो. केटलाक शिष्योने बोलावी का के–“अमो आसपासना गामडामां विचरीए छीए. अल्प समयमां पाछा आवशुं, माटे तमो सर्व अत्रे रहो अने धर्मध्याननी वृद्धि करो.” शिष्योए प्रश्न कयों के–“आपनी गेरहाजरीमां अमने वाचना कोण आपशे?" गुरुए शांत रीते जवाब आप्यो के “श्रीवज्रस्वामी तमने वाचना आपशे.” गुरु सत्य कहे छे के आपणो श्रवणभ्रम छे एम विचारी तेओए पुन: पुछ्युं छतां गुरुए प्रथमनी माफक ज जवाब आपवाथी सर्व कोई आश्चर्यना सागरमां लीन बनी गया. वज्रस्वामीनी वय क्यां अने क्या वाचना आपवा जेवू भगीरथ कार्य ? क्या दीर्घ चारित्रपर्यायवाळा साधुओ अने क्यां एक बालसाधु ? आवी शंका धरावता छतां गुरुए कहेल मिथ्या न होय तेवी भावनाथी तेओए ते संबंधी विशेष पृच्छा न करी. प्रभाते श्रीवज्रस्वामीए एवी उमदा रीते वाचना आपी के मंद बुद्धिवाळा साधु पण सहेलाईथी समजी शके. श्रीवज्रस्वामी वाचना आपता त्यारे शिष्योने एवो भ्रम थई गयो के गुरुमहाराज वाचना आपवा माटे पाछा आव्या के शं? शिष्यो श्रीवज्रस्वामीनी मुक्त कंठे प्रशंसा करवा लाग्या. अल्प समयबाद ज्यारे श्रीसिंहगिरि आव्या त्यारे तेओए का के -"हवेथी हमेशां श्रीवज्रस्वामी ज अमोने वाचना आपे तेवो बंदोबस्त करो. तेमनी समजावटी जेम मेघागमन समये मयूर नृत्य करे तेम अमारा हृदयरूपी मयूरो हर्षभरपूर बने छे." __वज्रस्वामीनो अभ्यास वधतां वधतां पूर्वोनो थई गयो. ते समये दश पूर्व सुधीनुं शास्त्राध्ययन शेष रह्यं हतुं अने तेनुं संपूर्ण ज्ञान श्रीभद्रगुप्तसूरिने हतुं. एकदा श्रीसिंहगिरिने विचार स्फूर्यो के-श्रीवज्रस्वामीने भद्रगुप्तसूरि पासे मोकलीए अने सकल शास्त्रपारंगत बनावीए. गुरु आज्ञा थतां ज तेओए विहार को अने रात्रि थई जतां तेओ नगर बहार रातवासो रह्या. आ बाजु भद्रगुप्तसूरिने स्वप्न आव्यु के तेमना हाथमांथी दूधपूर्ण पात्र कोईए लई लीधुं अने तेनुं पान करी प्रमोद अनुभव्यो. श्रीवज्रस्वामीए आगमन-हेतु दर्शावी अभ्यास कर्यो अने अल्प समयमां ज पारंगतपणुं प्राप्त करी गुरु समीपे आवी पहोंच्या. गुरुए दश पूर्वमां निष्णात थया जाणी आचार्यपद आपी गच्छनो भार पण तेमना शिरे नाख्यो.
एकदा वज्रस्वामी विहार करतां करतां पाटलीपुत्र नगरे आव्या. त्यां विद्याप्रभावथी कदरूपी काया बनावी सुन्दर देशना आपी. देशना सांभळ्या बाद नगरजनो टीका करवा लाग्या के देशनाने अनुकूळ रूप नथी. बीजे दिवसे कामदेव सदृश रूप बनावी देशना आपी. आ व्यतिकर सांभळी ते नगरना धनश्रेष्ठीनी रुक्मिणी नामनी कन्याए मनथी निरधार कर्यो के “परणुं तो वज्रस्वामीने ज; नहीं तो काष्टभक्षण (मृत्यु) श्रेष्ठ छे.” धनश्रेष्ठीने आ वात काने आवतां ज तेमणे श्रीवज्रस्वामीने का के–“हुं आपने एक करोड रत्न कन्यादानमां आपीश माटे मारी आजीजी स्वीकारो.” बाद श्रीवज्रस्वामीए रुक्मिणीने समजावी अने पोताना साध्वीसंघमां एक लायक व्यक्तिनो उमेरो कयों. __एकदा ते प्रदेशमां भयंकर दुष्काळ पड्यो. प्राणीओ दुःखी थवा लाग्या अने सकल संघ पण
श्रीगच्छाचार–पयन्ना-८३