________________
जामद्धजामदिगपक्खं, मासं संवच्छरंपि वा । सम्मग्गपट्ठिए गच्छे, संवसमाणस्स गोअमा! ।।३ ॥ लीलाअलसमाणस्स, निरुच्छाहस्स वीमणम् । पिक्खविक्खइ अन्नेसि, महाणुभागाण साहूणम् ॥४॥ उज्जमं सव्वथामेसु, घोरवीरतवाइअं । लज्ज संकं अइकम्म, तस्स वीरिअंसमुच्छले ॥ ५ ॥ [यामार्द्ध यामं दिनं पक्षं, मासं संवत्सरमपि वा । सन्मार्गप्रस्थिते गच्छे, संवसमानस्य गौतम ! ॥ ३ ॥ लीलालसायमानस्य, निरुत्साहस्य विमनस्कस्य । पश्यत: अन्येषां, महानुभागानां साधूनाम् ॥ ४ ॥ उद्यमं सर्वस्थामेषु, घोरवीरतपादिकम् । .
लज्जां शङ्कामतिक्रम्य, तस्य वीर्यं समुच्छलेत् ॥ ५ ॥] गाथार्थ - हे गौतम! अर्ध प्रहर, एक प्रहर, दिवस, पक्ष, मास के वर्ष पर्यन्त सन्मार्गगामी-सदाचारी गच्छमां रहेनारा सुखशील-आळसु, निरुद्यमी, विमनस्क-शून्य चित्तवाळो साधु पण बीजा प्रौढप्रभावी साधुओने सर्व क्रियाओमा प्रयत्नशील, घोर तपस्वी, दुष्कर वैयावच्चादिक करणी करवामां तत्पर जोईने पोतानी लज्जा-शरम-संकोच अने शंका सर्वथा त्यजी दईने धर्मानुष्ठान करवामां उत्साहवंत बने छ, अर्थात् ‘हुँ पण जिनोक्त क्रिया करूं जेथी दुःखरूपी दावानळथी मुक्त थाउं' एवी भावना तेने स्फुरे छे. ३-५
विवेचन - श्रीवीरपरमात्मा श्रीगौतमस्वामीने उद्देशीने कहें छे के - 'हे गौतम ! जे साधु सदाचारी गच्छमां रहे छे तेनुं आळसुपणुं, निरुत्साहपणुं अने मन- शैथिल्य दूर थई जाय छे. प्रतिक्रमणमां ऊठवा-बेसवानी क्रियाने अंगे आळस आवती होय अगर तो पडिलेहणादि क्रियामा मन्दता आवती होय ते बीजा सदाचारी साधुना अवलंबनथी दूर थाय छे. एक गामथी बीजे गाम विहार करवो, अध्ययन करवू विगेरे क्रियाथी निरुद्यमीपणुंपण दूर थई जाय छे. वळी दीक्षा लीधा पछी चारित्रपालनमां कठिनता नीहाळी मन डामाडोळ थाय, मनमा ‘हवे शुं करीशं? ज्योतिष, जंत्र, मंत्र अने तंत्रादि करी आजीविका चलावू'विगेरे विचार करे छतां पण तेनुं मन दृढ थई जाय; कारण के सन्मार्गगामी गच्छमां रहेनारा साधुओनुं यथासमये क्रियापूर्वकनुं आचरण नीहाळे, ग्रामानुगाम विहार, उपवास, छठ्ठ, अठुम, पासखमण तथा मासखमणादि उग्र तपश्चर्या जुए, आ उपरांत एकासj, आयंबिल तथा निवि आदि तपश्चर्या वारंवार नीहाळे, ज्ञानवृद्धना विनयादिक जुए, वैयावच्चादिक प्रवृत्ति जाणे, आहार-पाणी लावी देवा, पग चांपवा इत्यादि क्रिया नीहाळे, केवलीभाषित धर्ममां लेशमात्र पण अश्रद्धा न नीरखे, भूलचूकनो मिच्छामिदुक्कडं (माफी) मागे, आलोयण-प्रायश्चित ग्रहण करे इत्यादि विविध शुद्ध करणी जोईने सुखशील-आळसु साधु विचारे के–'आ पण मनुष्य
श्रीगच्छाचार–पयन्ना- २४