Page Text
________________
आवी पहोंचशे. तेना संघाडानी बे-त्रण साध्वी गोचरी अर्थे भमतां भमतां सोमाने त्यां जशे. साध्वीओने आवती जोई सोमा आसन ऊपरथी ऊभी थशे. आदर सत्कारपूर्वक वंदन करी चारे प्रकारनो आहार वहोरावी कहेशे के-हे पूज्य आर्याओ ! मारे पति साथे भोग भोगवतां सोळ वर्षमा सोळ जोडला जन्म्यां छे. तेना मळ-मूत्रादिक साफ करतां अने अन्य सारसंभाळ करतां हवे हुं कंटाळी गई छु माटे मने धर्म संभळावो. साध्वीयो जिनेश्वरभाषित धर्म संभळावशे, जे सांभळी सोमाने श्रद्धा उपजशे. प्रात:काळे पति पासे दीक्षित थवा माटे आज्ञा मागशे, पण राष्ट्रकूट ना पाडी. भुक्तभोगी थया पछी दिक्षा लेवानी रजा आपशे एटले दीक्षा-ग्रहणनो विचार पडतो मूकी, सुव्रता साध्वी पासे उपाश्रये वस्त्रालंकार सजी जशे. त्यां श्राविका धर्म स्वीकारशे. सुव्रता साध्वी अन्यत्र विहार करी जशे. सोमा श्राविका धर्मनं रूडी रीते पालन करशे.
थोडा समय वाद सुव्रता साध्वी फरीथी ते संनिवेशमां पधारशे त्यारे आज्ञा मेळवी सोमा दीक्षा लेशे. छठ्ठ, अठ्ठमनी तपस्या करशे. निरतिचार चारित्र पाळी, प्रांते एक मासर्नु अणशण करी, काळधर्म पामी शकेंद्रनो सामानिक देव थशे. त्यां बे सागरोपमनुं आयुष्य पाळी, च्यवी, महाविदेह क्षेत्रमा जन्मीने, सर्वविरति चारित्र स्वीकारीने मोक्षे जशे. "कालीनी कथा"
राजगृही नगरीने विषे श्रेणिक राजा हतो. तेने चेलणा नामनी राणी हती. ते नगरीमां गुणशैल नामर्नु चैत्य हतुं. तेमां भगवान महावीर आवीने समवसर्या.पर्षदा वांदवा आवी. वादीने ते गया बाद काली नामनी देवीए सपरिवार आवी प्रभुनी समक्ष दिव्य नाटक कर्यु, काली देवीनी परिवार विगेरे हकीकत ऊपरनी सुभद्रानी कथामां दर्शावेल बहुपुत्रिका देवीनी माफक जाणवी. काली देवी चमरचंचा राजधानीमां कालवडंसग नामना भुवनने विषे काल नामना सिंहासनने शोभावती हती. भगवंतने समवसर्या जाणी, पोताना सिंहासन ऊपरथी उठी, सात-आठ पगला आगळ आवी, शक्रस्तवपूर्वक चैत्यवंदन कर्यु, पछी बहुपुत्रिकानी माफक विचारीने, आवीने भगवंत समक्ष नाटक कर्यं. नाटक करीने तेना जवा बाद श्रीगौतमस्वामीए तेनो पूर्वभव पूछ्यी एटले भगवंते जणाव्यु
के
आ जंबूद्वीपना भरतक्षेत्रमा आमळकंपा नामनी नगरी हती. ते नगरीमां अंबशालवण नामर्नु चैत्य हतुं. जितशत्रु राजा हतो. ते ज नगरीमां काळ नामनो गाथापति हतो. तेने काळश्री नामनी पत्नी द्वारा काली नामनी पुत्रीनी प्राप्ति थई. तेने परणाववानो योग न मळवाथी काली वृद्ध थई गई. वृद्ध थई जवाथी वर मळवानी आशा नाश पामी गई तेथी ते मनमां ने मनमां ज संताप अनुभववा लागी. स्वाभाविक रीते ज तेना स्तन नीचा नमी गया, अंगोपांग शिथिल थई गया, गाल ऊपर करचगलीओ पडी गई. लोको तेने “जूनी कुमारी” एवा नामथी ओळखवा लाग्या.
एवामां त्रेवीशमा तीर्थंकर श्रीपार्श्वनाथ अंबशालवनमां समवसर्या. तेमनी काया नव हाथप्रमाण ऊंची हती. सोळ हजार साधु तथा आडत्रीश हजार साध्वीओनो परिवार हतो. पुरुषादाणी एवा तेमने समवसरेला जाणी पौरजनो तथा राजा आडंबरपूर्वक वांदवा चाल्या. काली पण
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २८८
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |