________________
जे ठेकाणे गुरुने परठव्या हता त्यां आगळ ते दुष्ट शिष्य गयो अने गुरुना देहने बहार काढी पत्थरा मार्या त्यारे ज तेने आत्मामां शांति थई. आ प्रकारना शिष्यो दशमा पारांचित प्रायश्चितने योग्य छे. हवे सोना-रूपा विगेरेना परिग्रह विनाना गच्छने सुगच्छ वर्णवतां कहे छे के
जत्थ हिरण्णसुवण्णे, धणधण्णे कंसतंबफलिहाणं । सयणाण आसणाण य, झुसिराणं चेव परिभोगो ॥८८ ॥ जत्थ य वारडियाणं, तत्तडिआणं च तह य परिभोगो । मुत्तुं सुक्किलवत्थं, का मेरा तत्थ गच्छम्मि ? ।।८९ ।। जत्थ हिरण्णसुवण्णं, हत्येण पराणगंपि नो छिप्पे । कारणसमप्पियं पि हु निमिसखणद्धपि तं गच्छम् ॥९० ॥ [यत्र हिरण्यसुवर्णयो-र्धनधान्ययो: कांस्यताम्रस्फटिकानाम् । शयनानामासनानाञ्च, शुषिराणां चैव परिभोग: ॥४८॥ यत्र च रक्तवस्त्राणां, नीलपीतादिरङ्गितवस्त्राणाञ्च परिभोगः । मुक्त्वा शुक्लं वस्त्रं, का मर्यादा तत्र गच्छे? ॥८९ ॥ यत्र हिरण्यसुवणे, हस्तेन परकीयेऽपि न स्पशेत् ।
कारणसमर्पितेऽपि हु निमेषक्षणार्धं स गच्छ: ॥९० ॥ गाथार्थ-जे गच्छमां सोनानो, रूपानो, धननो, धान्यनो, कांसा तेम ज तांबाना पात्रोनो, स्फटिक रत्नमय भाजनोनो, खाट पलंग आदि शयनीयनो, बेसवानी खुरशी, मांची आदि आसननो तेम ज सच्छिद्र (पोलां) पीठ फलकनो उपभोग कायम करवामां आवतो होय तेम जमुनिने योग्य श्वेत वस्त्रनो त्याग करीने रातां, लीलां के पीळां वस्त्रोनो उपयोग करातो होय ते गच्छने मर्यादावाळो क्याथी कही शकाय? वळी जे गच्छना साधुने भय के स्नेहादिकना कारणे कोई गृहस्थ सोनु, रुंघु अर्पण करे छतां पण साधु अर्धनिमेष मात्र समय पर्यन्त पण तेने हाथवती स्पर्शे नहीं ते गच्छ ज प्रमाण जाणवो.
विवेचन-हिरण्य शब्दनो अर्थ रूपुं अथवा नहीं घडेलुं सोनु थाय अने सुवर्णनो अर्थ घडेलु सोनु थाय छे. धन एटले रोकड रुपिया, सोनामहोर, माणिक्य प्रमुख. धान्य चोवीश प्रकारना छे, ते आ प्रमाणे -१ यव, २ गोधूम (घउं), ३ शाळ, ४ व्रीहि-जुदी जुदी जातना चोखा, ५ साठी चावल, ६ कोद्रवा, ७ जुवार, ८ कांग-मोटा शरानी, ९ रालग-नाना शरानी, १० तल, ११ मग, १२ अडद, १३ अयसि-क्षमाकुरी, १४ काळा चणा, १५ तिउड़ा-बावरा, १६ वाल, १७ मठ, १८ मोटा चावल, १९ बंटी, २० मसुर, २१ तुर, २२ कळथी, २३ धाणा अने २४ गोळ श्वेत चणा (काबुली चणा). ग्रंथांतरमा धान्य-संख्या तथा नाममा फेरफार जोवाय छे. कांसाना पात्र-थाळी, कचोळा, वाटका विगेरे, त्रांबाना पात्र-कमंडलु, कळश विगेरे-आवा प्रकारना परिग्रहना त्यागवाळा साधुओ जे
श्रीगच्छाचार-पयन्ना- २३९