Gacchayar Ppayanna

SR No.: 022586
Original Sutra Author: N/A
Author: Vijayrajendrasuri, Gulabvijay
Publisher: Amichand Taraji Dani
Publication Year: 1991
Total Pages: 336
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & agam_gacchachar
File Size: 31 MB

Page 196

थाय ज, तेमने हमेशां एक ज बाण मूकवानी प्रतिज्ञा हती. शरुआतना दश दिवसना युद्धमा हमेशना एक ए प्रमाणे चेटक महाराजाए कुणिकना काळ, महाकाळ विगेरे दश भाईओने हणी नाख्या. आ करुण बनावथी शोकग्रस्त बनी कुणिके अठ्ठमतपद्वारा सौधर्मेन्द्र अने चमरेंद्रनं आराधन कर्य. तेओए आवी का के चेटक महाराजा जैन होवाथी अमारा साधर्मी छे, अमे तेमने मारी शकशुं नहीं परन्तु तमारा बचावने माटे वज्रमय कवच करशुं. आ प्रमाणे कहीने तेने शिलाकंटक अने रथमूशळ आप्या. तेनो प्रभाव ए हतो के शत्रुसैन्यमां एक कांकरो नाख्यो होय तो ते मोटी शिला जेवो थईने अने एक कांटो शस्त्ररूप बनीने संहार करतो. तेना आवा प्रभावथी चेडा महाराजाना घणा सुभटो मरी गया. चेडा महाराजाए जाते युद्धमां आवी कुणिक ऊपर बाण छोड्युं पण ते वज्रमय कवचने कारणे निष्फळ गयुं बीजे दिवसे पण तेमज थयुं एटले त्रीजे दिवसे तेमणे विशाळा नगरीना दरवाजा बंध कराव्या.
विशाळा नगरीनो गढ कब्जे करवो ते अत्यंत दुष्कर कार्य हतुं. कुणिके घेरो नाख्यो. बार वर्ष सुधी घेरो घाल्यो छतां परिणाममां शून्य कुणिक गहन विचारमा पडी गयो. तपासने अंते जणायुं के विशाळा नगरीमा जे श्रीमुनिसुव्रतस्वामीनो स्तूप छे तेना प्रभावथी विशाळानुं पतन थतुं नथी, जो ते स्तूपने जडमूळथी खोदी काढवामां आवे तो ज विशाळानुं पतन थाय. पण आ कार्य कोण करी शके? लोकोनी श्रद्धानो गेरलाभले तेवो कोई साधुपुरुष होय तो ज आ कार्य बनी शके, पण समरभूमि पर साधु लाववा क्याथी? तेणे पोताना चरपुरुषोने चारे दिशामां तपास करवा मोकल्या. तपासने अंते तेने कुलवालुक मुनिनी बातमी मळी. तेने पतित करवा अने कोई पण हिसाबे पोतानी पासे लाववा पोतानी चतुर मागधिका नामनी गणिकाने का.
मागधिका पोताना मुश्केल कार्यथी अजाणी नहोती. तेणे साधुने पाशमां पकडवा श्राविकानो स्वांग सज्यो अने जे स्थळे कुलवालुकमुनि आतापना लई रह्या हता त्यां गई. मुनिने वंदना करी कह्य के हे मुनिवर्य ! स्थाने चैत्यो तथा मुनिओने वंदन करीने मारे भोजन लेवानो नियम छे तो आप कृपा करी, निर्दोष आहार-पाणी स्वीकारी मने कृतार्थ करो. कुलवालुक मुनिए तेनी विनति मान्य राखी आहार ग्रहण कर्यो. चतुराईथी मागधिकाए मोदकना आहारमा नेपाळाना चूर्णनी नानी नानी गोळीओ मिश्रित करी दीघी हती तेथी मुनिने ते आरोगतां अतिसार (झाडा) नो व्याधि उत्पन्न थयो.
मागधिकानी युक्ति बराबर सफल थई. तेणे अन्य गणिकाओद्वारा कुलवालुक मुनिनी सेवाशुश्रूषा शरू करावी. मुनि पण झाडाना व्याघिथी अत्यंत पीडाता हता ते आ गणिकाओना उपचारथी प्रमोद अनुभववा लाग्या. प्रतिदिनना आ व्यवसायथी कुलवालुकमुनि चारित्रथी भ्रष्ट थया. पछी तो ते कुणिक पासे गया अने विशाळामां कपटथी स्तूपपण खोदावी नखाव्यो. विशाळा- पतन थयु. कुलवालुक मुनि पण दुर्गतिगामी बन्या. आ संबंधे विशेष वृत्तांत जाणवानी इच्छावाळाए उपदेशप्रासाद ग्रंथना प्रथम स्थंभ, चौदमुं व्याख्यान वांचq.
+ सुदर्शनपुर नामना नगरमां मणिरथ राजवी हतो. तेने युगवाह नामनो लघु बंधु हतो. ते युवराजने रूपमारंभा सरखी सौन्दर्यवती मदनरेखा नामनी स्त्री हती. तेना अत्यंत रूपराशिथी मोहित थयेल राजाए मनमां विचार्यु के- “आ मदनरेखाने मारे कोई पण प्रकारे ग्रहण करवी. तेना सिवायनो मारो जन्म अने राज्यसाह्यबी वृथा छे." तेणे मदनरेखाने पोतामां पाशमां फसाववा माटे एक विचक्षण दासीद्वारा उत्तम तांबूल, वस्त्राभरण, पुष्प विगेरे मोकलाव्या. मदनरेखा राजानो आशय समजी शकी नहीं. तेणीए राजानो “प्रसाद" समजी ते स्वीकारी लीधुं थोडा दिवस बाद राजाए ते दासीद्वारा पोतानी मदनातुर स्थिति कहेवरावी.दासीना वज्रजेवा कठोर वचन सांभळी तेणीए कह्यं के “गणिका प्रमुख स्त्रीओना बंधुजन पण भोग माटे तेओनी पासे जवा समर्थ थता नथी, तो तारा राजाने सुन्दर अंत:पुर छतां ते मूढ नारकी अपावनार परस्त्रीमां केम राचे छे? राजाए तो परस्त्रीनी कदी पण इच्छा न करवी; केमके विश्वने विषे लोको तेनुंज अनुकरण करे छे. जो कदाच राजा मारा पर बलात्कार करशे तो हुं मारूं शरीर आपवाने बदले मारा प्राण ज आपीश." दासीए आ सर्व हकीकत राजाने कही. राजा विशेष कामातुर थयो, परन्तु युगबाहुनी हैयातिमां ते कई करी शकवा समर्थ नहोतो एटले ते तेने हणवाना उपायो शोधवा लाग्यो. ___ एकदा युगबाहु मदनरेखा साथे क्रिडा करवा उद्यानमां गयेल. जळक्रीडा करी रात्रिना समये ते कदलीगृहमां सूतो एवामां मणिरथ पण युगबाहुने हणवानी बुद्धिथी खड्ग लई त्यां आव्यो. युगबाहु साथे कृत्रिम वार्तालाप करी, प्रसंग साधी तेना प्रत्ये तेणे खड्गनो प्रहार कर्यो. युगबाहु घायल थई नीचे पड्यो. मदनरेखाना हाहाकारथी पासेना सुभटो दोडी आव्या, पण युगबाहुए कह्यं के अरे सुभटो ! मारा सहोदरने हणशो नहीं. तेनो कंई दोष नथी, मारा पूर्व कर्मनुं ज आ परिणाम छे. मणिरथ पण पोतान कार्य सिद्ध थयुं जाणी हर्षित थई घरे आव्यो. त्यां तेने अकस्मात् सर्प-डंस थयो. का छे के अत्यन्त उग्र पुन्य के पाप- फळ आ लोकने विषे जत्रण मास, त्रण पक्ष, त्रण दिवस के त्रण प्रहोरमां ज मळे छे. मणिरथ मृत्यु पामी चोथी नरके गयो.
श्रीगच्छाचार-पयन्ना– १८१